ႏွစ္ဦးဂီတလက္ေဆာင္

စင္စစ္မႏၲေလး သႀကၤန္ဟူသည္ကား ဂီတပြဲေတာ္ႀကီး တစ္ရပ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ျမန္မာ့႐ိုးရာ မွန္စီေ႐ႊခ်၊ ပဥၥ႐ူပပတ္မထမ္း ဆိုင္းဝိုင္းႀကီးမ်ားျဖင့္ ျမန္မာ့ဂီတ၊ ျမန္မာ့အကကို ပုံေအာကြန္႔ျမဴးသည့္ ပြဲေတာ္ႀကီးလည္း ျဖစ္၏။ ထို႔ျပင္ တစ္၀ အယုတ္အလတ္ အျမတ္မေ႐ြး ကိုယ့္ရင္ထဲရွိသမွ် အႏုပညာကို စိတ္ေရာ ကိုယ္ပါ ေဖာ္ထုတ္ျပ၊ ေဖာ္ထုတ္ခြင့္ရွိသည့္ ပြဲေတာ္ႀကီးလည္း ျဖစ္သည္။

"မိုး မိုး ...မိုး .... လား ေမာင္႐ို႕ ....၊
ေလေလ .... ေလ... လား .... ေမာင္႐ို႕....
ဘုန္းေတာ္ႀကီးလို႔ သက္ေတာ္ရွည္ ....
တို႔တစ္ေတြ . . . ေရခ်မ္းအိုးႀကီး . . ." ဟူေသာ ရင္ထဲရွိသည့္ ေစတနာကို လွစ္ဟသည့္အသံမွ အစျပဳ၍ . . .
"ဥပုသ္သည္ကို ေရမပက္နဲ႔ ၊ ငရဲႀကီးလိမ့္မယ္ . . .၊
ခြက္စုတ္ႀကီးနဲ႔ ပက္တာေလာက္ေတာ့ ရီတာေပါ့ ရီတာေပါ့ . . ." စေသာ ေနာက္ေျပာင္က်ီစယ္သည့္ အသံမ်ားလည္း ဟစ္လာၾကသည္။ ထိုအသံမ်ားကား သုံးခ်က္စည္းအတြင္း၊ ကာရန္ကိုက္အသံမ်ားျဖစ္၏။ ေရွးကတည္းက ေခၚခဲ့တာ ... သံခ်ပ္တဲ့...။

▲ၿမိဳ႕မ သံခ်ပ္▲

၁၉၄၇ ခုႏွစ္ သႀကၤန္မွာပင္ ၿမိဳ႕မကဲ့သို႔ေသာ ဂီတဦးစားေပးအသင္းႀကီးမွပင္ သံခ်ပ္မ်ားထိုးခဲ့သည္။ ဆိုသူ၊ တီးသူ၊ ကခုန္သူမ်ားအၾကား ေပ်ာ္႐ႊင္ဖြယ္ ေပါင္းကူးလည္းျဖစ္ခဲ့၏။
- ေငြငန္းျဖဴနဲ႔ ေ႐ႊမန္းသူ၊ သေျပပန္းယူကာ သြားစို႔ဘုရား၊
- ေငြငန္းစီးလို႔ ေရဖ်န္းခံ၊ ေ႐ႊနန္းဆန္တာ ၿမိဳ႕မ"ပါပဲ။
- ေငြငန္း႐ုပ္နဲ႔ထြက္လို႔လာ၊ ၿမိဳ႕မေမတၱာ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး....၊
- ၿမိဳ႕မ လာေပါ့ ခင္ပ်ိဳကညာ၊ ထင္သလိုသာပက္ၾကေပေတာ့၊
- လူေခ်ာလူလွ လက္ေ႐ြးစင္၊ ရွက္ေသြးခင္ရင္၊ မွိတ္လို႔သာပက္၊
- ေလာင္းလိုက္ပက္လိုက္ႏႊဲရွာသူ၊ အသည္းမွာပူတာ၊ ေအးေပါ့ ေအးေပါ့၊
- ေကသီေရာ့ရဲ ထုံးေက်ာ့ေႏွာင္၊ ၿပဳံးေတာ့မေယာင္ ခင္တို႔႐ႈေပး၊
- ၾကည္သာတြဲ႕တြဲ႕ႏြဲ႕ဟန္မူ၊ တကယ့္စံမတူ လွတဲ့ေၾကာ့မွဴး၊
- ၿမိဳ႕မအသင္းနဲ႔ ကတဲ့သူ၊ ဘ၀တူတူ၊ ဆုယူမွန္းစို႔၊
- အကေကာင္းတဲ့ လွေကခိုင္၊ မေငြၿမိဳင္လို ကတတ္ရဲ႕လား၊
- ၿမိဳ႕မေငြငန္း ဘဝင္ၾကည္၊ ခင္မဒီေတြ၊ ကၾကပါဦး၊
- ေရပက္သူဇာ၊ လွကညာ၊ ကရတာေကြးတာ ယဥ္စစပဲ၊
- ေခၽြးကေလးစို႔ေပါ့ကတဲ့ခင္၊ ၿမိဳ႕မလာရင္ အေမာေျပေပါ့၊
- ၿပဳံးလိုက္ ရယ္လိုက္ လွတာေတြ၊ ဘ၀တာရွည္၊ လွႏိုင္ေစသား၊
- ႐ႈလို႔မ၀ ေ႐ႊမန္းလယ္၊ ေငြငန္းမယ္လို႔ ေခၚလိုက္ခ်င္ရဲ႕ ...
- နည္းနည္းပက္လို႔၊ ၀ဘူးခင္၊ ၿမိဳ႕မလာရင္ ႐ႊဲေအာင္ပက္ေတာ့၊
- တူရိယာဘက္ ထိပ္တန္းတင္၊ ၿမိဳ႕မတီးရင္ ေဗထိ ေဗထိ ....။ ။

▲လူထုအသံ သႀကၤန္▲

ျမန္မာ့႐ိုးရာ အတာသႀကၤန္သည္ ျမန္မာတို႔၏ စိတ္ရင္းႏူးညံ့ သိမ္ေမြ႕မႈႏွင့္ ယဥ္ေက်းေသာ အႏုပညာကို လူတိုင္းေစ့ ေဖာ္ထုတ္ခံစားႏိုင္ၾကသည့္ အမ်ိဳးသားပြဲေတာ္ျဖစ္ေလရာ ျမန္မာအမ်ားစုရွိသည့္ မႏၲေလးသႀကၤန္သည္ ျမန္မာ့႐ိုးရာ အတာသႀကၤန္သ႐ုပ္ကို အပီဆုံးေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့သည့္ ပြဲေတာ္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။ စစ္ႀကီးမျဖစ္ခင္က ၁၃၀၀ ျပည့္ႏွစ္သႀကၤန္၊ စစ္ႀကီးအၿပီး ၁၉၄၇ ေ႐ႊမန္းေတာင္ရိပ္ခိုသႀကၤန္၊ ၁၉၅၀ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသႀကၤန္၊ ၁၉၅၁ ျပည္ေထာင္စုသႀကၤန္မ်ားကား အႏုပညာစြမ္းရည္ အျမင့္မားဆုံး မွတ္တိုင္မ်ား စိုက္ထူႏိုင္ခဲ့တာလည္း ျငင္းလို႔မရ...။ ထို႔ေနာက္ ၁၉၆၂၊ ၆၃၊ ၆၄၊ ၆၅ သႀကၤန္မ်ားတြင္လည္း အစိုးရဌာန မ႑ပ္ခ်ည္း ၄၀၊ အမ်ိဳးသားအလွျပ အသင္းႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးဧည့္ခံမ႑ပ္မ်ား ၅၀ ေက်ာ္ျဖင့္ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲခဲ့ေသာ သႀကၤန္မ်ားခ်ည္းျဖစ္ခဲ့၏။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးလို႔ သက္ေတာ္ရွည္၊ တို႔တစ္ေတြ ေရခ်မ္းအိုးႀကီး . . . ဟု စတင္ကာ သံခ်ပ္ထိုးခဲ့သည့္ အစဥ္အလာကလည္း မပ်က္မယြင္းထြန္း ကားခဲ့ရာ . . . ၊ သီခ်င္းဂီတႏွင့္အတူ သံခ်ပ္ကလည္း သႀကၤန္၏ခ်စ္စရာ့ ဓေလ့ျဖစ္ခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံေရးအသိအျမင္ ႂကြယ္၀လာျခင္းႏွင့္အတူ ႏိုင္ငံ့သမိုင္းကိုလည္း ပုံေဖာ္ကာ က်ိဳးေၾကာင္းဆင္ျခင္သိျဖင့္ ေခတ္ကိုလည္း ေဝဖန္တည့္မတ္သည့္ သံခ်ပ္မ်ားကား သႀကၤန္ေပ်ာ္ ပရိသတ္၏ သည္းေျခႀကိဳက္မ်ား ျဖစ္ခဲ့သည္။ လူထုအသံ သႀကၤန္ ။

▲ေျမဩဇာအျပည့္ရွိသည့္ ပ်ိဳးခင္းႀကီး▲

မႏၲေလးမွာ တစ္ေခတ္တစ္ခါက အရပ္သားမ်ားထဲမွ အႏုပညာသမားေတြ ခပ္မ်ားမ်ား ထြက္ေပၚခဲ့တာ "သႀကၤန္" ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သႀကၤန္သည္ မိမိတို႔ရင္တြင္းရွိေနေသာ အႏုပညာဗီဇကို ႏိုးထေစသလို ပ်ိဳးေထာင္အၫြန္႔ အေညႇာက္ထြက္ရွင္ သန္ႀကီးထြား ရာ ေျမဩဇာအျပည့္ရွိသည့္ ပ်ိဳးခင္းႀကီးႏွင့္ တူသည္။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အယုတ္အလတ္ အျမတ္မေ႐ြး ခံစားေရးဖြဲ႕ ကြန္႔ျမဴးႏိုင္သည္။ ေရွ႕က ေနာင္ေတာ္၊ အစ္မေတာ္မ်ား စပ္ဟပ္သီကုံး တီးမႈတ္ကခုန္ ေရးဖြဲ႕ၾကတာၾကည့္ရင္း အားက်မခံ စိတ္ျဖင့္ ညီငယ္၊ ႏွမငယ္ မ်ားကလည္း အႏုပညာမ်ိဳးဆက္အေမြကို လက္ဆင့္ကမ္း ခံယူခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ သုခုမအလုပ္သည္ သဘင္သည္၊ ပညာသည္အလုပ္ဟု သီးသန္႔ခြဲျခားမထား . . . ။ အလႊာေပါင္းစုံ လူတိုင္းေစ့က စိတ္ႀကိဳက္ခံစား ဖန္တီးႏိုင္သည့္ ပတ္ဝန္းက်င္ျဖစ္ခဲ့၏။

ထို႔ေၾကာင့္ ယေန႔အထိတင္က်န္ရစ္ေသာ သႀကၤန္သီခ်င္းေတြ၊ တီးလုံးတီးကြက္ေတြကို ဖန္ဆင္းခဲ့ၾက သူမ်ားက မ်က္မွန္ႀကီးတဝင္းဝင္း၊ ေပႀကိဳးပခုံးတင္ကာ အထည္ေတြ ညႇပ္ကိုက္ခ်ဳပ္ေသာ စက္ခ်ဳပ္ဆရာလည္း ျဖစ္သည္။ အားခ်ိန္ မယ္ဒလင္တစ္လက္ႏွင့္ ဂီတႏွင့္အတူေနသည့္ ဆံသဆရာလည္း ျဖစ္သည္။ ေျခနင္းဖားဖိုေလးႏွင့္ လက္ဝတ္ရတနာပစၥည္းေတြ ျပဳလုပ္ေနသည့္ ပန္းထိမ္ဆရာလည္း ျဖစ္သည္။ ထို႔အတူ ေက်ာင္းဆရာ၊ ဝန္ထမ္း၊ ဝပ္ေရွာ့သမား၊ ေက်ာင္းသား၊ ဆရာဝန္၊ ေဈးသည္၊ ပြဲစား၊ က်ဴရွင္ဆရာ၊ ဖိနပ္ေထာင္၊ နဏဃ လိုင္းမင္း၊ စာတိုက္ဗိုလ္၊ အေပ်ာ္တမ္းမီး သတ္သမား၊ လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္ပိုင္ရွင္ စသည့္ အရပ္သားေတြဆီက အဖိုးတန္ အႏုပညာ ပစၥည္းေတြ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ႀကီး ထြက္ေပၚခဲ့သည္။

▲တီးလုံးၿမိဳင္ၿမိဳင္တိုက္ၾက▲

လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ ၆၀ ေက်ာ္ကျဖစ္မည္။
အခုလိုရာသီမွာ ဓားတန္းရပ္ရွိ ၿမိဳ႕မအသင္းတိုက္ႀကီးတြင္ သႀကၤန္အတြက္ သႀကၤန္သီခ်င္းေတြ ႀကိဳတင္ေရးစပ္ကာ တီးလုံးတိုက္ေနၾကသည္။ အမ်ားဆုံး ေရးစပ္သူက ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္းျဖစ္မွာေပါ့။ ေဒါင္း႐ိုး ဦးရင္ေလးလည္း ေရးစပ္မည္။ ဦးဘသိန္းလည္း အမ်ားအျပားေရးစပ္မည္။ တျခားပုဂၢိဳလ္ေတြလည္း ေရးစပ္ၾကမည္။ တစ္ၿမိဳ႕လုံး တီးလုံးၿမိဳင္ၿမိဳင္တိုက္ၾကကတည္းက ညေနေစာင္းသည္ႏွင့္ ကာလသား၊ ကာလသမီးေတြက အုပ္စုဖြဲ႕ၿပီး တီးလုံးတိုက္ၾကသည့္ေနရာအသီးသီးသို႔ သြားေရာက္ၾကည့္႐ႈၾကသည္။ တစ္ဝင္းဝင္ တစ္ဝင္းထြက္၊ တစ္ရပ္ဝင္ တစ္ရပ္ထြက္၊ တစ္သင္းဝင္ တစ္သင္းထြက္ ...
ထိုစဥ္ ဓားတန္းရပ္က ၿမိဳ႕မအသင္းတိုက္ေရာက္ေတာ့ တီးလုံးတိုက္၍ ညက္ေနေသာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္က ၾကားရသူအေပါင္း ရင္ထဲစြဲၿငိသြားေစေတာ့၏။ အထူးသျဖင့္ ၃၂ လမ္း ယြန္းတန္းရပ္က လွပ်ိဳျဖဴေလး ေတြက ထိုသႀကၤန္သီခ်င္းေလးကို တသသျဖစ္သြားၾကသည္။

▲ေရနန္းဗိမာန္▲

ထိုစာသားေလးေတြက ညက္ေညာလွပေသာ သံစဥ္ႏွင့္အတူ ရင္ထဲကတစ္ဆင့္ ႏွလုံးသားထဲထိ စီးဝင္စြဲၿမဲ သြားသည္။ ပ်ိဳတိုင္းႀကိဳက္တဲ့ ႏွင္းဆီခိုင္ ပ်ိဳတို႔ေမာင္ႀကီးေတြ ေလျပည္ေလညင္းႏွင့္အတူ အေရာက္ လာမည့္ "ေရနန္းဗိမာန္" ဆိုတာ မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္ပင္ျဖစ္လိုက္ပါေစေတာ့ . . . ။

သည္အေတြး သည္ဆႏၵေတြ ယြန္းတန္းသူေလးေတြတိုင္း၏ ရင္ထဲမွာ "ဥ" သြားၿပီမို႔ .. အိမ္ေရာက္သည္ႏွင့္ တစုတည္းတေဝးတည္း မတိုင္ပင္ၾကရဘဲ အိမ္ရွိခုတင္ႀကီးေတြ ထုတ္ၾကသည္။ ၿပီးေတာ့ ဆက္လိုက္ၾကသည္။ သႀကၤန္မ႑ပ္တစ္လုံးစာ အက်ယ္အဝန္းရေတာ့ အိမ္ကလူႀကီးေတြကို ဖြင့္ဟအသိေပးလိုက္ၿပီး ဝါးလုံးတိုင္ႏွစ္တိုင္ထူကာ ၆ ေပ × ၂ ေပ အ႐ြယ္ပိတ္စအရွည္၌ "ေရနန္းဗိမာန္" ဟူေသာ ပန္းခ်ီစာလုံးႏွင့္ ဆိုင္းဘုတ္ထူလိုက္ေတာ့၏။ အိမ္ေရွ႕ ပိေတာက္ပင္ႀကီးက ပိေတာက္ကိုင္း ေတြေပၚ ေစ်းခ်ိဳဒီ႐ုံထဲရွိ ေကသီဦးဆိုင္က ပိေတာက္ ပန္းေျခာက္ေတြဝယ္ၿပီး အလွဆင္လိုက္သည္။ ကဲ . . . ေရနန္းဗိမာန္ အမ်ိဳးသမီးေရသဘင္ အသင္းႀကီး အေကာင္အထည္ေပၚၿပီေပါ့။

▲ေငြငန္းဓိ႒ာန္ေရာက္ျပန္ၿပီေလ▲

ပိုက္ဆံရွိ၊ ေခတ္ပညာတတ္ အေခ်ာအလွယြန္းတန္းသူေလးေတြ၏ ေရသဘင္အဖြဲ႕က ထိုႏွစ္သႀကၤန္မွာ နာမည္ႀကီးလွသည္။ ၃၂ လမ္း၊ ၈၄ လမ္းႏွင့္ ၈၅ လမ္းၾကား အေရာင္းအဝယ္ျဖစ္ထြန္းေသာ ၿမိဳ႕လယ္ရပ္ကြက္မို႔ လူသိထင္ရွားစည္ကားလွသည္။ နာမည္ေက်ာ္ ၿမိဳ႕မအသင္းႀကီးကလည္း ေငြငန္း႐ုပ္လုံး ႐ုပ္ႂကြ အလွျပယာဥ္ႀကီးႏွင့္ တူရိယာသံ ညက္ေညာ ၿမိဳင္ဆိုင္စြာ ...
"ေဟာဒီ ေရနန္းဗိမာန္ ...
ေငြငန္းဓိ႒ာန္ေရာက္ျပန္ၿပီေလ ...
ႏွစ္ဦးဂီတလက္ေဆာင္ ... ေပ်ာ္ေအာင္ေလ .. တာဝန္ေက်
လွေပါင္းခတဲ့တို႔ေမ ... လွေပါင္းခတဲ့တို႔ေမ ...
ေလာင္းမွာလား ... သႀကၤန္ေရ ... ႐ႊဲေအာင္ေလာင္းေမ မာပါေစ ..." ဆိုေတာ့ သႀကၤန္အႀကိဳ၊ အက်၊ အၾကတ္၊ အတက္ေလးရက္စလုံး စပ္ဟပ္ လိုက္ဖက္ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားသြားေတာ့၏။
ဤသို႔ျဖင့္ ... အစဥ္အလာႀကီးမားလွေသာ မႏၲေလးသႀကၤန္တိုင္းတြင္ "ေရနန္းဗိမာန္" က ဆင္ႏႊဲခဲ့ေလရာ . . . မွတ္မွတ္ရရ ေျပာစမွတ္ျပဳရေအာင္ ဂႏၴဝင္တြင္ခဲ့ေလၿပီ ...။

▲ႏွစ္ဦးဂီတလက္ေဆာင္▲

သႀကၤန္ေလညင္းလုလင္ကား ... လည္တဆန္႔ဆန္႔ ေခါင္းတေမာ့ေမာ့ျဖင့္ ႏွစ္စဥ္မပ်က္ ေပ်ာ္ခဲ့ပါေလ၏။ အခုေတာ့ "ေရနန္းဗိမာန္" ကား ဘယ္ဆီ မွာလဲေလ ...။
ေငြငန္းလည္း အထီးက်န္ ... ။ ေတာ္ေသး.. သည္သီခ်င္းေလးက ႏွစ္ဦး ဂီတလက္ေဆာင္အျဖစ္ ဂႏၴဝင္တြင္က်န္ေနေပေသးလို႔…
"သႀကၤန္ေလညင္းလုလင္ ျမဴး႐ႊင္ေတာ့ေလ ...
ပိေတာက္ေတြထုံတဲ့ဝတ္မႈန္ ဝတ္ဆံၾကားေတြ ...
ဝတ္ရည္ဆြတ္ဖ်န္းလို႔သာ ... ျဖတ္သန္းကာ .. ႀကိဳင္လန္းစြာ ...
ေငြငန္းကို ႀကိဳလာပါေတာ့တယ္ေလ ...
ဘယ္သူေတြ ... ထိုေလေျပကိုေစ ...
ေဟာဒီေရနန္းဗိမာန္ ... ေငြငန္းဓိ႒ာန္ေရာက္ျပန္ၿပီေလ ...
ႏွစ္ဦးဂီတလက္ေဆာင္ ... ေပ်ာ္ေအာင္ေလ ... တာဝန္ေက်
လွေပါင္းခတဲ့တို႔ေမ ... လွေပါင္းခတဲ့ တို႔ေမ ...
ေလာင္းမွာလား ... သႀကၤေရ .. ႐ႊဲေအာင္ေလာင္းေမမာပါေစ .."

ဆူးငွက္