၂၀၁၇ ခုႏွစ္အတြက္ အမ်ိဳးသားစာေပဆုရွင္မ်ားအျဖစ္ ေ႐ြးခ်ယ္ျခင္းခံရသည့္ စာေရးဆရာ အခ်ိဳ႕၏ စကားသံမ်ား

ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးဌာန အမ်ိဳးသားစာေပဆု စိစစ္ေရြးခ်ယ္ေရးေကာ္မတီက ၂၀၁၇ ခုႏွစ္ အမ်ိဳးသားစာေပဆုမ်ားကို ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့ၿပီးျဖစ္ရာ အမ်ိဳးသားစာေပ ဆုရစာေပ ပညာရွင္မ်ား ျဖစ္သည့္ စာေရးဆရာ လင္းထက္ေဆြႏွင့္ စာေရး ဆရာမ စံပယ္ျဖဴႏုတို႔အား ေတြ႕ဆုံေမးျမန္းခဲ့ပါသည္-

စာေရးဆရာ လင္းထက္ေဆြ(ဘာသာျပန္-သုတဆု)

ဟိမဝႏၲာခရီးသည္၏ ေဆးဘုရားရွာပုံေတာ္စာအုပ္

စြယ္ေတာ္စာေပတိုက္

ကၽြန္ေတာ္ ဒီစာအုပ္ကို ဘာသာျပန္ျဖစ္ခဲ့တာကေတာ့ ကိုယ္ဝါသနာပါတဲ့ အေၾကာင္းအရာ လည္းျဖစ္တယ္။ စာဖတ္ ပရိသတ္ေတြ သိသင့္သိထိုက္တဲ့အေၾကာင္းအရာလည္း ျဖစ္တယ္။ ဘာသာျပန္ရင္ေတာ့ ေကာင္းမယ္ဆိုၿပီး ေရးျဖစ္ခဲ့ တာပါ။ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ေလာက္ကတည္းက ဒီစာအုပ္ကို ဖတ္ဖူးခဲ့တာပါ။ မူရင္းစာအုပ္ကိုက ဖတ္လို႔လည္း ေကာင္းတယ္။ စာအုပ္ထဲက အေၾကာင္းအရာ ေတြကလည္း ဗဟုသုတျဖစ္ေစတယ္ဆိုတာ ေတြ႕ရွိရတယ္။ ေဆးက်မ္းႀကီးတစ္က်မ္းလို ေရးထားတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ခရီးသြားစာေပ သေဘာမ်ိဳးဆန္ တယ္။ စိတ္ဝင္စားသေဘာက်မိတာေၾကာင့္ ဘာသာျပန္ဆို ေရးသားျဖစ္ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ဆုေတြ ဘာေတြ မွန္းထားတာမ်ိဳးမရွိပါဘူး။ ကိုယ္ႏွစ္သက္လို႔ ေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့စာအုပ္တစ္အုပ္ပါ။ အမ်ိဳးသားစာေပဆု စိစစ္ေ႐ြးခ်ယ္ေရး ေကာ္မတီက အခုလိုစိစစ္ ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ဝမ္းလည္းဝမ္းသာမိသလို အံ့လည္း အံ့ဩမိပါတယ္။ အသိအမွတ္ျပဳ ေ႐ြးခ်ယ္တဲ့အတြက္ ဝမ္းသာမိသလို မထင္မွတ္ထားဘဲ ရခဲ့တာဆိုေတာ့အံ့ဩရတာေပါ့။

အခုဆုရတဲ့စာအုပ္အတြက္ ျပင္ဆင္ခ်ိန္ကိုေျပာရမယ္ဆိုရင္ အခ်ိန္ယူလုပ္ေဆာင္ ခဲ့ရပါတယ္။ မူရင္းစာအုပ္ထဲမွာပါတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ရင္းႏွီးကၽြမ္း ဝင္မႈမရွိဘဲ အေတာ္ကို စိမ္းေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အေတြးအေခၚ၊ စိတ္ပညာစတာေတြ ကို အားသာတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေဆးပညာဆိုေတာ့ အခက္အခဲေတြရွိခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္က ျဖစ္ေအာင္လုပ္ခ်င္တာဆိုေတာ့ အေတာ္ကို ႀကိဳးစားခဲ့ရပါတယ္။ ေဆးပညာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ စာအုပ္ေတြ ဖတ္ရတယ္။ အသုံးအႏႈန္းေတြ သိရဖို႔အတြက္ အြန္လိုင္းကေန လည္း ေလ့လာရပါတယ္။ တိုင္းရင္းေဆး အဘိဓာန္ထဲက စကားလုံး အသုံးအႏႈန္းေတြ ကိုလည္း ရွာေဖြေလ့လာခဲ့ရတယ္။ ျပင္ဆင္ခ်ိန္ေရာ၊ ျပန္ဆိုေရးသား ခ်ိန္ေရာဆိုရင္ စုစုေပါင္း တစ္ႏွစ္ခြဲ ေလာက္ၾကာပါတယ္။ အလြယ္တကူျပန္ဆိုလိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အခက္အခဲ သိပ္မရွိႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ မူရင္းစာေရး ဆရာရဲ႕ အာေဘာ္လည္း မိေအာင္၊ အေၾကာင္းအရာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အမွားအယြင္းမရွိေအာင္၊ စကားလုံးေတြလည္း မက်န္ ေအာင္ ဂ႐ုစိုက္ၿပီး ႀကိဳးစား လုပ္ေဆာင္ခဲ့ရပါတယ္။

စာေပလမ္းခရီးကိုေျပာရရင္ ငယ္ငယ္ကတည္းက စာဖတ္တာ ဝါသနာပါခဲ့တယ္။ စာအုပ္ထုတ္ေဝမႈ အေနနဲ႔က ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ မွာ တစ္အုပ္၊ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္မွာ တစ္အုပ္၊ အခုဆုရတဲ့ စာအုပ္က ၂၀၁၆ ခုႏွစ္မွာ ထုတ္မလို႔ရည္႐ြယ္ထားတာ။ အခ်ိန္ယူ လုပ္ ေဆာင္ ခဲ့ရတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလက်မွ ထုတ္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ေလာေလာဆယ္ ကာလအထိေတာ့ သုံးအုပ္ထုတ္ၿပီးပါၿပီ။ လာမယ့္ ဒီဇင္ဘာလထဲမွာ တစ္အုပ္ထပ္ ထြက္ဖို႔ရွိပါတယ္။

လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ ဘာသာျပန္ကို စိတ္ဝင္စားၾကတယ္ဆိုရင္ လမ္းၫႊန္မႈျပဳခ်င္တာက ကိုယ္ဘာသာျပန္မယ့္ Source Language (အဂၤလိပ္၊ ျပင္သစ္စသည္)ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ႏိုင္နင္းကၽြမ္းက်င္ဖို႔ လိုတယ္။ အီဒီယမ္ေတြ၊ ေဒသိယစကားလုံး ေတြကအစ သိထားဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ေလ့လာထားဖို႔လိုတယ္လို႔ ေျပာခ်င္တာပါ။ အဲဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ အမွားေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတတ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ကိုယ္ျပန္ဆိုမယ့္ Target Language (ျမန္မာစာ) ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာဘာသာဆိုတာ မိခင္ဘာသာ စကားျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း သိမ္ေမြ႕နက္နဲၿပီး တန္ဖိုးရွိပါတယ္။ စကားလုံး သုံးစြဲတဲ့ အခါမွာ ေရွးေရွးက ဆရာႀကီးေတြရဲ႕ ေရးသားမႈေတြကို ေလ့လာဖို႔လိုပါတယ္။ ဒါမွသာ တိတိပပ ဘာသာျပန္ဆို ေရးသား ႏိုင္မွာပါ။

ေနာက္ၿပီးအေၾကာင္းအရာကိုလည္း ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ ထားဖို႔လိုပါတယ္။ ဥပမာ စိတ္ပညာ အေၾကာင္းကို ဘာသာျပန္မယ္ ဆိုရင္ စိတ္ပညာဆိုတာ ဘာလဲလို႔သိရွိေအာင္ လုပ္ထားရပါ မယ္။ အဲဒီလိုမွ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ အဂၤလိပ္စာတတ္တိုင္းလည္း ဘာသာျပန္ဆိုႏိုင္ဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ ေနာက္တစ္ခုက မူရင္းစာေရးဆရာရဲ႕ အာေဘာ္မေပ်ာက္ဖို႔ အထူးဂ႐ုစိုက္ ရပါမယ္။ သူဘာေျပာခ်င္တာလဲ၊ စာဖတ္ပရိသတ္ကို ဘာေတြေပးခ်င္တာလဲဆိုတာ ေပ်ာက္မသြားေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ျပန္ဆိုဖို႔လို ပါတယ္။ တျခားေသာ ဘာသာျပန္ဆရာေတြ ရဲ႕အျမင္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အျမင္တို႔ ကြဲျပားေကာင္းကြဲျပားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စာေရးသူက အီတလီေခါက္ဆြဲကို ထင္ေပၚေစခ်င္လို႔ ေရးထားတာကိုေတာ့ နန္းႀကီးသုပ္လို႔ မေရးသင့္ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ယူဆပါတယ္။ မူလအဓိပၸာယ္ဆိုလိုရင္း ေပ်ာက္သြားေစပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဘာသာျပန္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ေစတနာပါဖို႔ လိုသလို ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈကလည္း အထူးတလည္လိုအပ္တယ္လို႔ လူငယ္ေတြကို အႀကံျပဳလို ပါတယ္။

လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ မ်က္စိဖြင့္ထားပါ။ စာမ်ားမ်ားဖတ္ပါ။ ဘာသာစကားေတြကို ကၽြမ္းက်င္ တတ္ေျမာက္ေအာင္လုပ္ပါ။ ကိုယ့္ရဲ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေပၚမွာ ေစတနာထားပါ၊ ႀကိဳးစားပါ၊ ႐ိုးသားပါ၊ တန္ဖိုးထားပါလို႔ အႀကံျပဳလိုပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘာသာျပန္သူ တစ္ေယာက္ရဲ႕ တာဝန္က အေတာ္ကိုႀကီးေလးပါတယ္။ ကိုယ္ရဲ႕ လြဲမွားတဲ့ေရးသားျပန္ဆို မႈေၾကာင့္ စာဖတ္သူေတြ အသိမွား၊ အျမင္မွားေတြျဖစ္ေစရင္မေကာင္းပါဘူး။ ဘာသာျပန္ လုပ္ငန္းဆိုတာက ျပင္ပကမၻာႀကီးကို ၾကည့္လို႔ရတဲ့ ျပတင္းေပါက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ယေန႔ေခတ္ ပညာလူ႕အဖြဲ႕ အစည္းႀကီးမွာ ဘာသာျပန္ လုပ္ငန္းဟာလည္း တစ္ေထာင့္ တစ္ေနရာက ပါဝင္လ်က္ရွိေနပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕စာေပေရွ႕ခရီးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေျပာရရင္ သာသာျပန္သက္သက္ႀကီးသာ ေရးသားတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ သုေတသနေတြ၊ ကိုယ္တိုင္ေရးေတြ၊ သူမ်ားမေရးရေသးတဲ့ အေၾကာင္းအရာသစ္ေတြ၊ သူမ်ားေရးၿပီးသားေတြကိုလည္း အျမင္သစ္၊ ႐ႈေထာင့္သစ္၊ အေတြးသစ္ေတြေပးႏိုင္ေအာင္ ေရးသားသြားဖို႔ရွိပါတယ္။ အဓိကေရးခ်င္တာေတြကေတာ့ အေရွ႕တိုင္းယဥ္ေက်းမႈေတြ (တိဗက္၊ မဟာယန၊ ေထရဝါဒ)၊ သမိုင္းေၾကာင္းေတြကို သုေတသနျပဳၿပီးေရးပါမယ္။ အေနာက္တိုင္းဆိုင္ရာ ဒႆနေတြ၊ လူသိမ်ား ထင္ရွားတဲ့ ေလးစားရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိေတြ ေရးသားသြားဖို႔ ရွိပါတယ္။

စာေရးဆရာမစံပယ္ျဖဴႏု(ကေလးစာေပဆု)
ပါေလရာအယ္နီစာအုပ္(ကံ့ေကာ္ဝတ္ရည္စာေပတိုက္)

ဒီစာအုပ္ကို ေရးျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းကိုေျပာရရင္ ႏိုဗယ္စာေပ ပြဲေတာ္မွာ ကေလးစာေပ အတြက္ လုပ္ၾကတဲ့အခါ ကၽြန္မရဲ႕ အစ္မေတြနဲ႔အတူ စာေရးဆရာေတြ၊ ထုတ္ေဝသူေတြ လည္း ပါတယ္။ သူတို႔က သေဝထိုးဖတ္စာစာအုပ္ထုတ္ၾကမယ္ဆိုၿပီး လုပ္ၾကတယ္။ စုစုေပါင္းငါးေယာက္ဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္ႏွစ္ပုဒ္ႏႈန္းနဲ႔ အားလုံး ၁၀ ပုဒ္တစ္အုပ္ထုတ္ မယ္ဆိုၿပီးေတာ့၊ အဲဒီမွာ ဝတၳဳတိုႏွစ္ပုဒ္ေရးရ မယ္ဆိုေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ ဇာတ္ေကာင္တစ္ေကာင္တည္းထားၿပီးေရးတာ ပိုအဆင္ ေျပမယ္ဆိုၿပီး ေတြးမိတယ္။ အဲဒါနဲ႔ေရးၿပီး ထုတ္ေဝသူကိုသြားျပေတာ့ ဒီလိုဇာတ္ေကာင္မ်ိဳး ထပ္ၿပီးေရးသင့္ တယ္လို႔ အႀကံျပဳပါတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ပဲ အယ္နီဆိုတဲ့ဇာတ္ေကာင္ကို စၿပီးေရးျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ပါေလရာ အယ္နီရဲ႕ေရွ႕ကစာအုပ္ေပါ့။

အဲဒီစာအုပ္ထုတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ အမ်ားႀကီးေမၽွာ္လင့္မထားပါဘူး။ စာဖတ္ပရိသတ္ ဘယ္လို တုံ႔ျပန္မလဲဆိုတာ ေစာင့္ၾကည့္ မယ္ေပါ့။ တကယ္လည္းစာအုပ္ထြက္လာတဲ့ အခ်ိန္က်ေတာ့ ကိုယ္ရည္႐ြယ္ထားတဲ့ (၈၊ ၉)ႏွစ္အ႐ြယ္ ကေလးေတြအျပင္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြေရာ၊ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေတြေရာ၊ လူငယ္ေတြေရာ၊ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ကေလးေတြရဲ႕မိဘေတြကပါ ဖတ္ၿပီး ေတာ့ လက္ခံၾကတာေတြ႕ရတယ္။ သူတို႔က အယ္နီဇာတ္ေကာင္ ဆက္ေရးပါဦးလို႔ အႀကံျပဳလာၾကေတာ့ ဆက္ေရးျဖစ္ခဲ့ တာပါ။

အမ်ိဳးသားစာေပဆုေ႐ြးခ်ယ္ခံရတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေျပာရရင္ ဆုရမယ္လို႔ လုံး၀ကို မထင္ ထားဘူး။ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္မွာက ဒီစာအုပ္တစ္အုပ္ပဲထြက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဆုကိုရည္မွန္းၿပီး ဖန္တီးခဲ့တာမဟုတ္ေတာ့ တကယ္တမ္းရတဲ့အခါ အံ့ဩဝမ္းသာ ျဖစ္ရပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး သမီးေလး ေမြးတဲ့ႏွစ္လည္းျဖစ္၊ ရတဲ့ဆုကလည္း ကေလးစာေပဆုဆိုေတာ့ အမွတ္တရႏွစ္လို႔ပဲ ေျပာရမွာပါ။

ကေလးစာေပနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေျပာရရင္ အခုေခတ္အေျခအေနက ကေလးေတြ လက္လွမ္း မီတဲ့၊ စိတ္ဝင္စားတဲ့ စာေပေတြ လိုအပ္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ စာစဖတ္တဲ့အ႐ြယ္မွာ စာခ်ည္းသက္သက္ထက္ ႐ုပ္ျပေတြက အေရးပါတယ္လို႔ေျပာခ်င္ ပါတယ္။ အဲဒီအပိုင္းမွာ လိုအပ္ခ်က္ေတြ ရွိေနတယ္လို႔ ျမင္တယ္။ လက္ရွိမွာ အဲဒီလိုမ်ိဳးစာေပေတြ ထြက္ရွိေနတယ္ ဆိုေပမယ့္ ကေလးတိုင္းနဲ႔ လက္လွမ္းမမီ ေသးတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ေက်ာင္းစေနတဲ့ သူငယ္တန္း၊ တစ္တန္းအ႐ြယ္ ကတည္းက ကေလးေတြဟာ ေက်ာင္း၊ က်ဴရွင္စတာေတြနဲ႔ လုံးပန္းေနရတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ အျပင္စာဖတ္ခ်ိန္ နည္းေနသလားလို႔ ျမင္မိပါတယ္။ စိတ္လည္းပူမိပါတယ္။

စာေပေရွ႕ခရီးကိုေျပာရမယ္ဆိုရင္ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဝတၳဳတိုနဲ႔ ဝတၳဳရွည္ကေတာ့ ပုံမွန္ေရးေနပါတယ္။ ကေလး စာေပျဖစ္တဲ့ အယ္နီကေတာ့ ေရးလက္စျဖစ္ေနၿပီး ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း အဲဒီဇာတ္ေကာင္ကို သံေယာဇဥ္ ျဖစ္မိပါတယ္။ စာဖတ္သူဘက္ ကလည္း အယ္နီဆက္ေရးပါလားဆိုၿပီး ေတာင္းဆိုေနေတာ့ ေလာေလာဆယ္ အယ္နီပါတဲ့ ဝတၳဳရွည္တစ္ခု စြန္႔စားခန္းလိုဟာမ်ိဳး ေရးေနပါတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ဆိုရင္ေတာ့ လုံးခ်င္းေတြ ေရးဖို႔ရွိပါတယ္။

အယ္နီစထြက္ေတာ့ သိပ္ေမၽွာ္လင့္မထားရဲဘူး။ စာကလည္းမ်ားတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ စာနဲ႔ ႐ုပ္ပုံတြဲၿပီး ထုတ္တာမ်ိဳးက ပိုေကာင္းတာေပါ့။ အေျခအေနအရပ္ရပ္ေၾကာင့္ မလုပ္ျဖစ္ ခဲ့တာပါ။ စာမ်ားေတာ့ ဖတ္မွဖတ္ၾကပါ့မလားဆိုၿပီး စိတ္ပူ မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕တစ္တန္း အ႐ြယ္ကေလး ေတြဆို သူတို႔အေမေတြက ဖတ္ျပတယ္။ အဲဒီလိုမ်ိဳး လူႀကီးက ဖတ္ျပတာ ရွိသလို ကေလးေတြ ကိုယ္တိုင္လည္း ဖတ္ၾကတာလည္းရွိတယ္။ အဲဒီလိုၾကားရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ဝမ္းသာ ပီတိ ျဖစ္မိတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕စာအုပ္ကို ကေလးေတြဖတ္ၾကတယ္ ဆိုတာ သိရတဲ့ပီတိက ဘာနဲ႔မွမတူပါဘူး။ ေနာက္ထပ္ ေရးျဖစ္ေအာင္ တြန္းအားေပးတဲ့ သေဘာမ်ိဳးလည္း သက္ေရာက္ေစပါတယ္။ ေက်ာင္းစာေတြနဲ႔ လုံးပန္းေနရတဲ့ၾကား ထဲက ဖတ္ၾကတဲ့ကေလးေတြေရာ ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ အေထာက္ အပံ့ျပဳေပးတဲ့မိဘေတြကိုပါ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ။

ေတြ႕ဆံုေမးျမန္း - ရာမည (ေၾကးမံု)