ႏုိင္ငံေတာ္၏အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အမ်ိဳးသားခရီးသြားလုပ္ငန္း ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးဗဟိုေကာ္မတီ (၁/၂၀၁၈)အစည္းအေဝးသို႔ ေျပာၾကားသည့္ အဖြင့္အမွာစကား

ေနျပည္ေတာ္ ၾသဂုတ္ ၃

ကမၻာ့လွည့္ခရီးသည္လုပ္ငန္းဟာ ႏုိင္ငံအတြက္သာမက တစ္ကမၻာလုံး အတြက္ အခုအခ်ိန္အခါမွာ အေရးႀကီးတဲ့ လုပ္ငန္းတစ္ရပ္ျဖစ္လာပါတယ္။ ေရွးပေ၀သဏီ ကတည္းက စၿပီးေတာ့ ခရီးထြက္တယ္ဆိုတာရွိခဲ့ပါတယ္။ ဟုိေရွးေရွးတုန္းက ခရီးထြက္ တယ္ဆိုတာ ကုန္သည္ေတြ ထြက္ၾကတာပါ။ အမ်ားအားျဖင့္ စီးပြားေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ထြက္ၾကတာရွိပါတယ္။ မိမိတို႔ဆႏၵအရ စီးပြားရွာဖို႔မဟုတ္ဘဲ သက္သက္ထြက္တယ္ ဆုိတာ ပထမဦးဆုံးကေတာ့ ပညာဗဟုသုတ ရွာတဲ့ပုဂၢိဳလ္ႀကီးေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ စြန္႔စား မႈေတြကို ရွာတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြလည္းရွိခဲ့ပါတယ္။

အခု ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္တဲ့ ကမၻာႀကီးမွာက်ေတာ့ ဒီဟာေတြက ေျပာင္းလဲၿပီးေတာ့ အပန္းေျဖဖို႔အတြက္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာမရွိတဲ့အရာေတြကိုေတြ႕ႏိုင္၊ ျမင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ပိုၿပီး ေတာ့ ဗဟုသုတၾကြယ္၀ဖို႔အတြက္ဆိုၿပီး ထြက္ၾကတဲ့ခရီးသည္ေတြက မ်ားလာပါတယ္။ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ေတြကို ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံအတြက္ ဆြဲေဆာင္ခ်င္ရင္ ကၽြန္္မတို႔က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္အိမ္ရွင္အေနနဲ႔ စဥ္းစားရပါမယ္။ သက္သက္စီးပြားေရးလုပ္ဖို႔ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ လုပ္ဖို႔ဆိုရင္ေတာ့ ေအာင္ျမင္ခ်င္သလို ေအာင္ျမင္မယ္ မဟုတ္ဘူးလို႔ ကၽြန္မကေတာ့ ထင္ပါတယ္။ အိမ္ရွင္ဆိုတာဟာ ပထမဦးဆံုး ဧည့္သည္ေတြရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ကို စဥ္းစားရပါမယ္။

ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံကို ခရီးသြားေတြလာတဲ့အခါ ဘာကိုေမွ်ာ္မွန္းၿပီး လာၾကသလဲ။ တ ခ်ိဳ႕ကေတာ့ မျမင္ဖူးတဲ့ေနရာကို ေရာက္ဖူးခ်င္လို႔၊ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ တျခားလူေတြ မေရာက္ဖူးတဲ့ေနရာမ်ဳိးကို ေရာက္ခ်င္လို႔၊ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ အပန္းေျဖခ်င္လို႔၊ တခ်ဳိ႕က ေတာ့ သူတို႔ႏိုင္ငံမွာ မရရွိႏိုင္တဲ့ စိတ္ၿငိမ္မႈကို လိုခ်င္လို႔ စသည္ျဖင့္ အေၾကာင္းအမ်ဳိး မ်ဳိးေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံကို ေရာက္လာၾကတာျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီေတာ့ တကယ္ပဲ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ေတြကို ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံကို လာေစခ်င္ တယ္ဆိုရင္ ဒီခရီးသည္မ်ားဟာ ကိုယ့္အတြက္ ပိုက္ဆံ ရွာႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးတစ္ခု လို႔ပဲ စဥ္းစားလို႔မျဖစ္ပါဘူး။ ကၽြန္မတို႔လိုပဲ လူသားေတြ၊ ကၽြန္မတို႔လိုပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်င္ တယ္၊ ခ်မ္းေျမ့ခ်င္တယ္။ ခဏတာ အလည္အပတ္လာတ့ဲအခါက်ရင္ စိတ္ေအးလက္ ေအးနဲ႔ ျမင္ခ်င္ေတြ႕ခ်င္တာေတြကို ျမင္ေတြ႕ဖို႔ အခြင့္အေရးေလးေတြ ရခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ေတြနဲ႔ လာၾကတာပါ။ အဲဒီေတာ့ အဲဒီဆႏၵေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးမယ္ဆိုရင္ ေနာင္ ကမၻာလွည့္ ခရီးသည္ေတြကလည္း ပိုမိုၿပီးေတာ့ လာၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အဆင္ေျပဖို႔ဆိုတာကေတာ့ ပထမဦးဆံုး ၀င္လာမႈအဆင္ေျပဖို႔ ကၽြန္မတို႔လုပ္ ေပးရမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ကၽြန္မတို႔ မၾကာခင္က Free Visa တို႔၊ Visa on Arrival တို႔ စသည္ျဖင့္ လာဖို႔ပိုၿပီးေတာ့ လြယ္ကူေအာင္လို႔ လုပ္ေပးတာ ေတြရွိပါတယ္။ ေနာက္ ကၽြန္္မတို႔ႏိုင္ငံမွာ လိုအပ္ခ်က္တစ္ခုကေတာ့ ႏိုင္ငံရဲ႕ ဘ႑ာေရး အေျခအေနအရ၊ လံုၿခံဳေရးအေျခအေနအရ လုပ္ရမယ့္ကိစၥကေတာ့ လာႏိုင္မယ့္ ေလယာဥ္ကြင္းမ်ား အေနအထား၊ ဒါေတြကိုလည္း ကၽြန္မတို႔ ၾကည့္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံထဲ ေရာက္လာတဲ့အခါမွာ အမ်ားအားျဖင့္ ကမၻာလွည့္္ ခရီးသည္မ်ားက ေလယာဥ္ခရီးနဲ႔ပဲ သြားရပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ရန္ကုန္ကိုလာမယ္၊ ရန္ကုန္ကေနၿပီးေတာ့ ပုဂံကို ေလယာဥ္နဲ႔သြားမယ္၊ အင္းေလးသြားခ်င္တယ္ဆိုရင္ လည္း ဟဲဟိုးကို ေလယာဥ္နဲ႔သြားမယ္။ ေနာက္မွ ကားနဲ႔သြားမယ္ စသည္ျဖင့္ေပါ့။ ကၽြန္မတို႔ဟာ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး ပိုမိုၿပီးတိုးတက္ၿပီးေတာ့ ပိုမိုေခတ္မီၿပီး ပိုမုိစံုစံုလင္လင္ လုပ္ေပးႏိုင္ရင္ေတာ့ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ေတြအတြက္ အမ်ားႀကီး ပိုၿပီးေတာ့ ဆြဲေဆာင္မႈရွိႏိုင္မယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။

ဥပမာဆိုရင္ တခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံေတြမွာဆိုရင္ မီးရထားခရီးနဲ႔ သြားရတာ အင္မတန္မွ အဆင္ေျပပါတယ္။ အင္မတန္မွ သာယာပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံကေတာ့ မီးရထားေတြ အေျခအေနက အဲဒီအဆင့္ မေရာက္ေသးပါဘူး။ မီးရထားနဲ႔သြားရတာဟာ ေလယာဥ္ ပ်ံနဲ႔ သြားရတာနဲ႔ မတူပါဘူး။ ေလယာဥ္ပ်ံနဲ႔သြားရတာဆိုတာ ဟိုေရာက္မွပဲ ၾကည့္ရ တယ္။ လမ္းမွာဆိုရင္ေတာ့ တိမ္ေတြကလြဲလို႔ သိပ္မေတြ႕ရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ မီးရထားနဲ႔ သြားမယ္ဆိုရင္ သြားရင္းနဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆး၊ သက္သက္သာသာနဲ႔ ရႈခင္းကိုလည္း ၾကည့္သြားလို႔ရတယ္။ တစ္ၿမိဳ႕ၿပီးတစ္ၿမိဳ႕ ျဖတ္သြားတယ္။

ေနာက္ၿပီးေတာ့ ၿမိဳ႕ေလးေတြမွာ ရပ္တဲ့အခါက်ရင္ ဒီႏိုင္ငံရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ၊ သေဘာသဘာ၀ေတြကို အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ နားလည္ႏိုင္တယ္။ ဥပမာဆိုရင္ ဘူတာရံုေတြမွာ လာၿပီးေတာ့ ေရာင္းတဲ့ အစားအစာေတြ၊ ေဒသ ထြက္အစား အစာေတြကို ေရာင္းမယ္ဆိုရင္ စိတ္၀င္စားၾကမယ္။ ဒီေဒသထြက္ပစၥည္းေလးေတြ၊ အမွတ္တရပစၥည္းေလးေတြ ေရာင္းႏိုင္မယ္ဆိုရင္ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းလိမ့္မယ္။

ကၽြန္မကေတာ့ မီးရထား အင္မတန္ ႏွစ္သက္တဲ့သူဆိုေတာ့ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ နံပါတ္တစ္ကေတာ့ ေလယာဥ္ပ်ံမူးတာလည္း မရွိဘူး၊ နံပါတ္ႏွစ္က ကားမူးတာလည္း မရွိဘူး၊ နံပါတ္သံုးက မီးရထားထဲမွာဆိုရင္ နည္းနည္းေညာင္းရင္ ထၿပီးေတာ့ လမ္းေတြ ဘာေတြ ေလွ်ာက္လို႔ရတယ္။ ကားထဲမွာ လႈပ္လို႔မရဘူး၊ ေလယာဥ္ထဲမွာ လႈပ္လို႔မရ ဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ကၽြန္မေျပာတာပါ။ ကၽြန္မတို႔ ကမၻာ့လွည့္ခရီးသည္ေတြကို ဆြဲေဆာင္ခ်င္ရင္ အေတြးသစ္၊ အျမင္သစ္ေတြ ရွိရမယ္။ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံမွာ ဘာေတြလို အပ္ေနသလဲ၊ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ မီးရထားက႑ကို ပိုမိုၿပီးေတာ့ ခ်ဲ႕ထြင္ႏိုင္ရင္ ပိုၿပီး ဆြဲေဆာင္မႈ မရွိဘူးလားဆိုတာ စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက ေရလမ္းခရီး၊ ကၽြန္မကေတာ့ ေရလမ္းခရီးဆိုရင္ သေဘၤာလည္း မူးတတ္ေတာ့ သိပ္ၿပီးေတာ့ စိတ္ပါတာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ခရီးသြားေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားဟာ ေရလမ္းခရီးကို သေဘာက်ၾကတယ္။ ရႈခင္းကိုၾကည့္လို႔ရတယ္။ ေလေကာင္းေလသန္႔ကို ရႈလို႔ရတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္လို႔ ရတယ္။ မိတ္ေဆြေတြ ဖြဲ႕လို႔ ရတယ္။ ေအးေအးေဆးေဆး စကားစျမည္ေျပာလို႔ရတယ္။ လမ္းမွာ၊ ၿမိဳ႕ေလးေတြမွာ ရပ္ၿပီးေတာ့ ၿမိဳ႕ေလးေတြကို ေလ့လာလို႔ရတယ္။ အဲဒီလို အခြင့္အေရးေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိတဲ့အခါက်ေတာ့ အခုလက္ရွိ ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံမွာ ကမၻာလွည့္ ခရီးသည္ေတြ အဓိက အားကိုးေနရတဲ့ ေလေၾကာင္းခရီးအျပင္ ကုန္းေၾကာင္းခရီး၊ မီးရထားခရီး၊ ေရေၾကာင္းခရီး အဲဒါေတြကို စဥ္းစားေပးဖို႔လိုပါတယ္။

ေနာက္ၿပီးေတာ့ အပန္းေျဖလာတဲ့ ခရီးသည္ေတြဟာ ရႈခင္းကို ၾကည့္ခ်င္ၿပီး ေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔ သူတို႔ေရာက္လာတဲ့ႏိုင္ငံရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေလ့လာခ်င္တဲ့ ခရီးသည္ေတြမ်ားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မတို႔က ခရီးသည္အမ်ဳိးမ်ဳိးထဲ မွာ တျခားအမ်ဳိးအစားေတြကိုလည္း စဥ္းစားရမယ္။ တခ်ဳိ႕ ဆိုရင္ ပိုၿပီးေတာ့ ထဲထဲ ၀င္၀င္ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈအေၾကာင္း သိခ်င္တယ္။ ဒီလိုပဲ ရႈခင္းေလး ၾကည့္ရုံနဲ႔ အမွတ္တရပစၥည္းေလးေတြ ၀ယ္ရံုနဲ႔ ဒါမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး။ နည္းနည္းေလ့လာ ခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔ ဗဟုသုတရွာခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔ လာတဲ့ ခရီးသည္ေတြလည္းရွိတယ္။ အဲဒီလို ခရီးသည္ေတြအတြက္လည္း ကၽြန္မတို႔ အခြင့္အေရးေတြ ဖန္တီးေပးရမယ္။ ဥပမာ ဆိုရင္ ေရွးေဟာင္းသုေတသနကို စိတ္၀င္စားတဲ့ ခရီးသည္ေတြဆိုရင္ ဘယ္ေန ရာေတြကို သြားသင့္တယ္။ ဗုဒၶဘာသာယဥ္ေက်းမႈကို စိတ္၀င္စားတဲ့ ခရီးသည္ေတြ ဆိုရင္ ဘယ္ေနရာသြားသင့္တယ္။ ဒါနဲ႔ ႀကံဳလို႔ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္မတို႔ အေရွ႕ ေတာင္ အာရွက ခရီးသြားေတြဆိုရင္ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘုရားဖူး သြားခ်င္တဲ့ ခရီးသည္မ်ဳိးလည္းရွိပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံ အေနနဲ႔ ခက္ခက္ ခဲခဲမရွိပါဘူး။ ဒီလိုခရီးသည္ေတြကို လိုက္ျပဖို႔အတြက္၊ ဒါေပမယ့္ တျခားအသစ္ပံုစံနဲ႔ သြားခ်င္လာခ်င္တဲ့ ခရီးသည္ေတြအတြက္ ကၽြန္မတို႔ စဥ္းစားရမွာပါ။

ထဲထဲ၀င္၀င္နဲ႔ ဒီႏိုင္ငံရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈကို ေလ့လာတာေတြ၊ ဘာသာေရးကို ေလ့လာတာဆိုရင္ အဲဒီလို ခရီးသည္ေတြအတြက္ ကၽြန္မတို႔ ဘယ္လိုအစီအစဥ္ေတြ လုပ္ေပးမလဲဆိုတာကိုလည္း ကၽြန္မတို႔ စဥ္းစားသင့္ပါတယ္။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး မဟုတ္ဘဲနဲ႔ တခ်ိဳ႕က သူတို႔ အလုပ္ေတြကေန အားတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ သူတို႔ရဲ႕ ၀ါသနာေတြကို ပိုၿပီးေတာ့ ေလ့လာႏိုင္ဖို႔ အခြင့္အေရး ရွာၿပီးေတာ့ လာၾကတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။

ဒီလို ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈကို ထဲထဲ၀င္၀င္ ေလ့လာခ်င္တယ္ ဆိုေတာ့ ကၽြန္မတို႔ သမိုင္းဘက္ကရွိတယ္၊ ဘာသာေရးဘက္ကရွိတယ္၊ ေနာက္ၿပီး လူမႈေရး ဘက္ ကရွိတယ္။ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ နိစၥဓူ၀ ေနထိုင္ေရးပါ။ အဲဒီဟာနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ Community Tourism ကို အားေပးတယ္ဆိုတာလည္း ဒါနဲ႔ဆိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ရပ္ရြာေတြ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးဖို႔တင္မကဘူး။ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံရဲ႕ ေရွးအစဥ္ အလာေတြ၊ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈေတြကို ပိုၿပီးေတာ့ အေပၚယံေၾကာထက္ ပိုၿပီးေတာ့ သိခ်င္တဲ့ ခရီးသည္ေတြအတြက္လည္း အမ်ားႀကီး အေထာက္အကူျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဟာကိုသာ ပညာပါပါနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစဥ္းစားစား ေလ့လာၿပီးေတာ့ လုပ္မယ္ဆိုရင္ ဒီလိုလုပ္ျခင္းအားျဖင့္ ကၽြန္္မတို႔ရဲ႕ရပ္ရြာ၊ ရြာပိုင္းဆိုင္ရာမွာ ေတာေနျပည္သူလူထု ေတြအတြက္လည္း တိုးတက္မႈရေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္မယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ လာတဲ့ခရီး သည္ေတြအတြက္လည္း သူတို႔စိတ္ေက်နပ္မႈ ရွိေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္မယ္။

ေနာက္တခ်ဳိ႕ခရီးသည္ေတြက နည္းနည္းစြန္႔စားမႈေလး လုိခ်င္တယ္။ စြန္႔စား မႈေတြ လိုခ်င္တယ္ဆိုေတာ့ ေတာင္တက္ခ်င္တယ္။ Trekking သြားခ်င္တယ္။ နည္းနည္းခဲခဲယဥ္းယဥ္းေနရာေတြမွ သြားခ်င္တယ္၊ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးမဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ ကိုယ္သူတုိ႔လည္း စမ္းသပ္တဲ့အေနနဲ႔ စိန္ေခၚမႈေလးေတြနဲ႔ နည္းနည္းပါးပါး ႀကံဳေတြ႕ ခ်င္တယ္။ ဒီလိုခရီးသည္ေတြအတြက္လည္း ကၽြန္မတို႔စဥ္းစားေပးရမယ္။ ဘယ္မွာ ေတာင္တက္လို႔ ရမလဲ၊ သူတို႔လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခါက်ရင္ လမ္းျဖဴးျဖဴးေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး ေလွ်ာက္တာလည္းမဟုတ္ဘူး။ အတက္အဆင္းေလး နည္းနည္းပါးပါးရွိတာ။ ေနာက္ၿပီး ေတာ့ ရႈခင္းသာယာရင္လည္း ပိုေကာင္းတာေပါ့။

ေနာက္တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ညအိပ္တဲ့အခါက်ရင္ ရြက္ထည္တဲနဲ႔ ထုိးၿပီးေတာ့ အိပ္ခ်င္ တယ္။ ဒီလိုဟာမ်ဳိး စြန္႔စားမႈဆန္ဆန္ ခရီးသြား အစီအစဥ္ေလးကိုလည္း ႏွစ္သက္ တာေတြ ရွိပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ အဲဒီဟာေတြလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိး စဥ္းစားေပးဖို႔ လိုပါတယ္။

အမ်ားအားျဖင့္ ခရီးသည္ေတြက ေရာက္ေရာက္ခ်င္းမွာေတာ့ ရန္ကုန္၊ အဓိက ရန္ကုန္ကလာတယ္ဆိုရင္ တည္းခုိစရာေနရာေတြကလည္း အင္မတန္အေရးႀကီးပါ တယ္။ တည္းခုိစရာေနရာဟာ အဆင့္အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိဖို႔လုိပါတယ္။ ကၽြန္မ အျမင္မွာေတာ့ တည္းခုိခန္းေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဟုိတယ္ႀကီးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တည္းခိုခန္းေသးေသးေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အေရးအႀကီးဆုံးကိစၥကေတာ့ သန္႔ရွင္းမႈပဲ၊ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းနဲ႔ တည္းေနတဲ့ဧည့္ သည္ေတြက သူတုိ႔ရဲ႕က်န္းမာေရးအတြက္ စိတ္လုံၿခဳံမႈရွိရမယ္။ ပတ္၀န္းက်င္က မသန္႔ မရွင္းဆိုရင္လည္း သူတုိ႔စိတ္ေအးလက္ေအး ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။ နံပါတ္တစ္ အေရးႀကီး ဆုံးက သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းနဲ႔ ခရီးသည္ေတြဟာ စိတ္ခ်လက္ခ်နဲ႔ ေနႏုိင္မယ့္ေနရာေတြ အေရးႀကီးပါတယ္။ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ဆိုတာကေတာ့ ကိုယ္တတ္ႏိုင္ရင္ တတ္ႏုိင္ သလုိ အဆင့္ဆင့္ျမင့္သြားပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔က အထူးသျဖင့္ အေသးစားစီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြကို အားေပးခ်င္တယ္ဆုိရင္ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းနဲ႔ ေစ်းႀကီးႀကီးမဟုတ္ ေပမယ့္လည္း ေနခ်င္စဖြယ္ေကာင္းတဲ့ တည္းခုိခန္းေတြ၊ ဟုိတယ္ေလးေတြ အဲဒါေတြ ကို အားေပးဖို႔လိုတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

စားေသာက္ဆုိင္ေတြဆိုရင္ ထုိနည္းလည္းေကာင္းပဲလို႔ ကၽြန္မထင္ပါတယ္။ အခု ေခတ္မွာ ဆိုရင္ အမ်ားစုေသာ ႏုိင္ငံျခားကလာတဲ့ ခရီးသည္ေတြက ဟုိတယ္ႀကီးေတြ၊ စားေသာက္ဆိုင္ႀကီးေတြမွာ စားရတာထက္ လမ္းေဘးဆိုင္ေလးေတြမွာ စားရတာကို သူတို႔စိတ္၀င္စားၾကတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ဗမာေတြဆိုရင္လည္း အမ်ားအားျဖင့္ ဘန္ ေကာက္သြားရင္ လမ္းေဘးဆုိင္က အစားစာက ပိုၿပီးေတာ့ စားေကာင္းတယ္လို႔ အၿမဲပဲ ေျပာၾကတယ္။ ဟုိတယ္ႀကီးေတြက အစားအစာနဲ႔ဆုိရင္ သူတို႔ရဲ႕ ႐ုိးရာအစားစာေတြက စားလည္းေကာင္းတယ္။

စိတ္၀င္စားစရာလည္းေကာင္းတယ္။ နဲနဲလည္းပိုၿပီးေတာ့ ေစ်း သက္သာတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒါမ်ဳိးက်ရင္လည္း အၿမဲပဲသန္႔ရွင္းမႈကို သူတို႔စဥ္းစားတယ္။ သူတို႔က်န္းမာေရး သူတို႔စဥ္းစားတယ္။

က်န္းမာေရးဆိုတာဟာ ေရရွည္က်န္းမာေရးတင္မကဘူး။ ဒီႏုိင္ငံမွာ တစ္ပတ္ ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အစားအေသာက္မွားလုိ႔ အိပ္ယာထဲမွာေနရတာ ၅ ရက္ဆိုရင္ မတန္ဘူးေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းနဲ႔ ေဒသခံအစားအစာေတြကို ေစ်းခ်ဳိခ်ဳိနဲ႔ ၀ယ္ႏုိင္တဲ့ ပုံစံေလးေတြကို ကၽြန္မတုိ႔ စဥ္းစားရမယ္။ ဘန္ေကာက္မွာဆိုရင္ အားလုံး သိတဲ့အတုိင္း ဒီလုိလမ္းေဘးဆုိင္ေတြက အင္မတန္မွ သန္႔တယ္။ စိတ္ခ်ရတယ္။ သူတုိ႔က စည္းကမ္းလည္းရွိတယ္။ ကိုယ့္အမႈိက္ကိုယ္ရွင္းသြားတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ အဲဒီလိုဟာမ်ဳိးကို ဦးတည္ရင္ ဧည့္သည္ေတြကလည္း စိတ္ခ်မ္းသာမယ္။ ႏုိင္ငံအတြက္ လည္း အက်ဳိးအျမတ္ရွိမယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက ေဘးထြက္အက်ဳိးတစ္ခုက ဒီလုိလုပ္ျခင္းအားျဖင့္ ႐ုိးရာ အစားအစာေတြကို ထိန္းသိမ္းထားႏုိင္တယ္။ ႏုိင္ငံျခားသားေတြက စိတ္၀င္စား လုိ႔၊ ႀကိဳက္သြားရင္ ဒါေတြကုိ ထိန္းသိမ္းၿပီးေတာ့ ဆက္ၿပီး ထုတ္လုပ္လို႔ရမယ္။ ႏုိင္ငံျခား က၀င္လာတဲ့ ခပ္ေပါေပါနဲ႔ အာဟာရမျဖစ္တဲ့ အစားအစာ ေတြနဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏုိင္တဲ့ အေနအထားကို ေရာက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္မတုိ႔ရဲ႕ မခ်မ္းသာ တဲ့ ျပည္သူျပည္သား ေတြအတြက္ လုပ္ငန္းေလးေတြလည္းျဖစ္ႏုိင္တယ္။ Small Enterprises ေပါ့။ ဆုိင္ေလးေတြ၊ တြန္းလွည္းဆိုင္ေလးေတြပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စားေသာက္ဆိုင္ ေသးေသးေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အဲဒါကိုလည္းစဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။

ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မၾကာခဏၾကားရပါတယ္။ တခါတေလ ကမၻာ့လွည့္ ခရီးသည္ေတြကေမးတယ္တဲ့၊ ဘုရားေတြၾကည့္ၿပီးရင္ ဘာရွိေသးလဲ။ ကၽြန္မ တို႔ႏုိင္ငံက ေစတီပုထုိးေတြ အင္မတန္မွ ၾကြယ္၀ပါတယ္။ ဒါကိုလည္း ခရီးသည္ေတြက စိတ္၀င္ စားပါတယ္။ နည္းနည္းမ်ားလာတဲ့အခါက်ေတာ့လည္း သူတို႔က အျခားဟာကို ေတြ႕ခ်င္ ျမင္ခ်င္ၾကတယ္။ ျပန္ၿပီးေလ့လာၾကည့္တဲ့အခါက်ေတာ့ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အစီအစဥ္ေတြက နည္းတယ္။ လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔သြားၿပီး ဗမာ့ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ပတ္သက္ လို႔ ေလ့လာဖုိ႔ ေနရာေတြလည္းမရွိဘူး။ ဥပမာဆုိရင္ ဗမာ့႐ုပ္ေသး႐ုပ္ၾကည့္ ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ ဘယ္သြားၾကည့္ရမလဲ။ လြယ္လြယ္နဲ႔မရွိဘူး။ ေတာ္ေတာ္ေမးယူရတယ္။ ရွာယူရတယ္။

ေနာက္ၿပီး ႐ုိးရာအက ေတြကိုေလ့လာခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဘယ္မွာသြားေလ့လာ ရမလဲ၊ ဘယ္မွာသြားၾကည့္ရမလဲ၊ အဲဒါမ်ဳိးေတြဘက္မွာေတာ့ နည္းေသးတယ္လို႔ ကၽြန္မအေနနဲ႔ ယူဆပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီဘက္မွာလည္း ျဖည့္ဆည္း ေပးခ်င္ပါ တယ္။ ဇာတ္႐ုံႀကီးေတြ ေဆာက္ဖုိ႔၊ ခန္းမႀကီးေတြမွာ ပြဲေတြျပဖို႔ ဒါကို ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေတြကလည္းရွိရမယ္။ ဒါေတြကိုလည္း ဦးတည္ရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ႐ုပ္ေသးပြဲဆိုတာ ေနရာသိပ္ယူတာမွ မဟုတ္ဘဲ၊ အဲဒီလုိဟာမ်ဳိးေလးေတြ မရႏုိ္င္ဘူး လား။ တစ္ပင္တုိင္ အကေလးေတြ၊ တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ေပါ့၊ မင္းသမီးနဲ႔ မင္းသားပြဲ ေလးေတြ လုပ္လုိ႔ မရဘူးလား၊ ဒါကို ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ အစုိးရကေန မပံ့ပိုးေပးႏုိင္ဘူးလား။ ယဥ္ေက်းမႈ၀န္ႀကီးဌာနနဲ႔ ခရီးသြား၀န္ႀကီးဌာနတို႔ ညႇိၿပီးေတာ့ အမ်ဳိးမ်ဳိး အေတြးအေခၚ အသစ္ေတြနဲ႔ လုပ္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။

စြန္႔စားခန္းနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ေရေၾကာင္းကိုလည္း သုံးဖို႔ စဥ္းစားရပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္မတုိ႔ႏုိင္ငံရဲ႕ ျမစ္ေတြက နီေပါက ျမစ္ေတြလုိေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္မ ငယ္ငယ္က ဆိုရင္ နီေပါကျမစ္ေတြေပၚမွာ ေဖာင္စီးတဲ့ခရီးေတြ ကၽြန္မထြက္ခဲ့ဖူးတယ္။ အင္မတန္ လည္းေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္။ အင္မတန္လည္း စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတယ္။ ဒီလိုဟာမ်ိဳး ကၽြန္မတုိ႔ အမ်ဳိးမ်ဳိးစဥ္းစားေစခ်င္တယ္။ သမ႐ုိးက် အေတြးေတြနဲ႔ ဆုိရင္ ကၽြန္မတုိ႔ႏိုင္ငံဟာ အျခားႏိုင္ငံေတြနဲ႔ ယွဥ္ရမွာပါ။ ကမၻာလွည့္ခရီးသြားေတြကို တစ္ခ်ိန္ လုံးဆြဲေဆာင္ေနတာ၊ ႏိုင္ငံတုိင္း ႏိုင္ငံတုိင္းက ဆြဲေဆာင္ေနတာ၊ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိ ေတာ့ အခုေခတ္မွာဆုိရင္ ကမၻာလွည့္ခရီးသြားလုပ္ငန္းဟာ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံအတြက္ ၀င္ေငြ အင္မတန္မွ ေကာင္းတဲ့လုပ္ငန္းတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အားလုံးက ဆြဲေဆာင္ေနတာ၊ ကၽြန္မတု႔ိက ယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္ဖုိ႔ဆုိရင္ တျခားသူေတြေပးႏုိင္တာထက္ ပိုၿပီးေတာ့ စိတ္၀င္စားမႈအရ၊ ယဥ္ေက်းမႈအရ၊ စိတ္ခ်မ္းသာမႈအရ ေပးႏုိင္မွ ဆြဲေဆာင္ ႏိုင္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

ကၽြန္မတုိ႔ႏုိင္ငံမွာဆုိရင္ လူသူသိပ္မေပါက္ေရာက္တဲ့ ေနရာေတြရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕ က်ေတာ့ ခရီးသြားေတြက တို႔ေရာက္ဖူးတယ္ဆိုတဲ့စိတ္ဓာတ္နဲ႔ လာတာေတြလည္းရွိ တယ္။ ဓာတ္ပုံ႐ုိက္ၿပီးေတာ့ ငါတုိ႔အဲဒီေရာက္ဖူးတယ္။ အျခားသူေတြ ဘယ္သူ ေရာက္ဖူးသလဲဆိုတဲ့ ပုံစံ၊ ဒါလည္း လူ႔သဘာ၀ဆုိေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ဒီသဘာ၀အေပၚမွာ အေျခခံၿပီးေတာ့ ခရီးသြားလုပ္ငန္း က်ယ္ျပန္႔ေအာင္ လုပ္လုိ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဂ႐ုစိုက္ရမယ္။ လူသူအသြားနည္းတဲ့ေနရာေတြကို ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ေတြ သြားႏုိင္ ေအာင္လို႔ စီစဥ္တဲ့ အခါမွာ အဲဒီေနရာေတြ မပ်က္စီးသြားဖုိ႔က အင္မတန္အေရးႀကီး တယ္။ အားလုံးၾကားဖူးမွာပါ။ တခါတုန္းကဆုိရင္ ဧ၀ရတ္ေတာင္ေပၚမွာ အမႈိက္ပုံႀကီး က်ေနတာပဲ။ အဲဒီအထိေတာင္ ဆိုး၀ါးခဲ့ပါတယ္။ ဧ၀ရတ္ေတာင္ေပၚတက္ခ်င္ပါ တယ္ဆုိၿပီး သြားၾကတယ္။ သြားၿပီးရင္ အမႈိက္ေတြက ပစ္ခဲ့လုိက္တာ ဧ၀ရတ္ေတာင္နဲ႔ ေတာင္ အမႈိက္ပုံႀကီးက ယွဥ္တယ္ဆုိၿပီး လူေတြက ေျပာစမွတ္ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒါေတြ မျဖစ္ေအာင္ ကၽြန္မတို႔က ႀကိဳတင္ၿပီးေတာ့ ကာကြယ္ထားရမယ္။ တစ္နည္း အားျဖင့္ေျပာရရင္ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈေနာက္က်ျခင္းဟာလည္း သင္ခန္းစာယူခြင့္ေပးလုိ႔ အေပါင္း လကၡဏာေဆာင္တဲ့ ကိစၥရပ္တစ္ခုပဲလို႔ ျမင္ၿပီးေတာ့ အတတ္ႏုိင္ဆုံး ဒီအေပၚမွာ အေျခခံၿပီး အခြင့္အေရးယူၿပီး အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ေအာင္လုပ္ဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ခရီးသြားလုပ္ငန္းေတြကို စီစဥ္တဲ့အခါမွာ ကမၻာ့ခရီးသြား ဧည့္သည္ေတြကို ဆြဲေဆာင္ဖုိ႔ စီစဥ္တဲ့အခါမွာ တစ္ႏုိင္ငံလုံးရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ လုပ္ရမွာျဖစ္တယ္။ တစ္ေနရာတည္းကို ၾကည့္လုိ႔မရဘူး။ ႏွစ္ေနရာသုံးေနရာ လည္းၾကည့္လုိ႔ မရဘူး။

ဥပမာ ပုဂံဆုိရင္ေတာ့ လူတုိင္းသြားခ်င္ၾကပါတယ္။ လူေတြမသိတဲ့ေနရာေတြရွိ တယ္။ အဲဒီေနရာေတြကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ဖို႔လုိပါတယ္။ အင္းေလးဆုိရင္လည္း လူတုိင္း သြားခ်င္ၾကတယ္။ ကၽြန္မတုိ႔ႏုိင္ငံမွာ ပုဂံနဲ႔ အင္းေလးသာမက အျခားအင္မတန္မွ ကမၻာ လွည့္ခရီးသည္ေတြအတြက္ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတဲ့ ေနရာေတြရွိပါတယ္။ သမုိင္း အရ၊ ႐ႈခင္း၊ သဘာ၀အလွအရေရာ၊ သမုိင္းအရဆုိေတာ့ သမုိင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ လုပ္ေဆာင္တဲ့ကိစၥေတြဟာ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ေပၚမွာ အေျခခံေစခ်င္ပါတယ္။ စိတ္ကူးယဥ္ၿပီးေတာ့ လုပ္ထားတာမ်ဳိးမျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး။ ကၽြန္မပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာ ရမယ္ဆုိရင္ ေရွးတုန္းက နန္းေတာ္ႀကီးေတြပါ ဆုိၿပီး လုပ္ထားတဲ့ဟာေတြက တကယ္ပဲ သမိုင္းအခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ ကိုက္ညီရဲ႕လား၊ အဲဒီတုန္းက ပုံစံေတြ ဒီလုိပဲ ရွိခဲ့ရဲ႕လား၊ ဒါေတြကို စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။

အရင္တုန္းက ေရွးဘုရင္ေတြရဲ႕ ႐ုပ္ထုႀကီးေတြ။ တကယ္ပဲ အဲဒီရွင္ဘုရင္ အား လုံးက ဒီလုိပုံစံရွိရဲ႕လား၊ အဲဒီေခတ္တုန္းက ဒီလုိပဲ ၀တ္ဆင္ခဲ့ရဲ႕လား။ ကၽြန္မကေတာ့ ဒီလုိပဲစဥ္းစားတာပဲ၊ အျခားသူေတြေတာ့ မသိဘူး၊ ႏုိင္ငံျခားကလာၿပီးေတာ့ သမုိင္းကို စိတ္၀င္စားတဲ့ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ေတြဆုိရင္ ႏႈိက္ႏိႈက္ခၽြတ္ခၽြတ္ေမးတယ္။ တကယ္ပဲ သူတို႔က အခ်က္အလက္နဲ႔ ကိုက္ညီရဲ႕လားဆုိတာ သူတုိ႔ေလ့လာတယ္။ ကၽြန္မတုိ႔ သမုိင္းမွာ မသိတာရွိရင္လည္း မသိတဲ့အတုိင္းေပါ့။ သိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီးေတာ့ ခန္႔မွန္းေျခနဲ႔ဆုိရင္ေတာ့ လူေတြရဲ႕ယုံၾကည္မႈ က်ဆင္းတယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ အဲဒါ ေၾကာင့္ မေသခ်ာတာဆုိရင္ မေသခ်ာဘူး။ သို႔ေသာ္လည္း ဒီလုိျဖစ္ေျခရွိတယ္ဆိုၿပီး သူတို႔စိတ္၀င္စားေအာင္ အမ်ဳိးမ်ဳိးလုပ္လို႔ရတာေပါ့။ ဥပမာအားျဖင့္ အရင္တုန္းက ေရွးဘုရင္တစ္ပါး႐ုပ္တုကုိ စိတ္ကူးၿပီးထြင္းထားတာ ျဖစ္ပါတယ္ဆုိတာကို မွန္မွန္ ကန္ကန္ စာတန္းထုိးထားရင္ ဘယ္သူမွ ဘာမွေျပာစရာမရွိဘူး။ အဲဒီဘုရင္က ဘယ္လုိ ပုံစံရွိတယ္ဆိုတာကေတာ့ အေထာက္အထား မရွိပါဘူး။ မွတ္တမ္းလည္းမရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း ဘာကို အေျခခံၿပီး ဒီလုိပုံစံျဖစ္မယ္လုိ႔ ခန္႔မွန္းၿပီးေတာ့ ထုရပါ တယ္ဆုိတာမ်ဳိးပါ။

အဲဒီလိုအမွန္တရားနဲ႔လည္း ကိုက္ညီတယ္။ ေက်နပ္ေလာက္တဲ့ အခ်က္အလက္ ေလးေတြပါတဲ့ဟာမ်ိဳးကို လုပ္ေပးမယ္ဆိုရင္ ကြ်န္မတို႔ သမိုင္းဘက္ကိုအမ်ားႀကီး စိတ္၀င္စားမႈရွိတဲ့ ခရီးသည္ေတြအတြက္ အေထာက္အကူျပဳမယ္္လို႔ ကြ်န္မထင္ပါ တယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ကြ်န္မတို႔ ႏိုင္ငံနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ တခ်ိဳ႕စိတ္၀င္စားလာၾက တာကေတာ့ တိရိစာၦန္ေတြ၊ အထူးသျဖင့္ ဆင္ေတြ၊ ကြ်န္မနားလည္သေလာက္က ေတာ့ ကိုယ္ႏိုင္ငံမို႔ကိုယ္ အမႊမ္းတင္ၿပီးေတာ့ ေျပာတယ္လို႔ တခ်ိဳ႕ကထင္မယ္။ ႏုိင္ငံျခား က ေလ့လာသူေတြက ေရးသားထားတာကုိ ခဏခဏ ဖတ္ဖူးပါတယ္။ ျမန္မာဆင္ေတြ ေလာက္ သစ္လုပ္ငန္းမွာ ကြ်မ္းက်င္တဲ့ ဆင္ ကမၻာမွာ မရွိဘူးလို႔ေျပာတယ္။ တခ်ိဳ႕ အိမ္နီးခ်င္းႏို္င္ငံေတြက သေဘာတူခ်င္မွ တူမွာပါ။

သစ္လုပ္ငန္းမွာသံုးတဲ့ဆင္ ေတြရွိေပ မယ့္၊ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေလ့လာထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ ေရးသားခ်က္ေတြကို ဖတ္ဖူးပါ တယ္။ ျမန္မာဆင္ေတြက ဘာေၾကာင့္ရယ္လို႔ မသိဘူး။ သစ္လုပ္ငန္းမွာ ထူးထူးျခားျခား ကြ်မ္းကြ်င္တယ္။

အထူးသျဖင့္ ဆင္ေတြကို သစ္လုပ္ငန္းေတြမွာ သိပ္မသံုးႏိုင္တာေၾကာင့္ ကမၻာ လွည့္ ခရီးသြားလုပ္ငန္းအတြက္ တန္းဖိုးရွိေအာင္လုပ္ၿပီးေတာ့ ဆင္ေတြ အတြက္ လည္း ပိုၿပီးေတာ့ ဘ၀ေကာင္းေအာင္လို႔ လုပ္ေပးလို႔ရမလား ဆိုၿပီးေတာ့ စဥ္းစားေစခ်င္ ပါတယ္။ ဒီလိုလုပ္တဲ့အခါက်ရင္ ဧည့္သည္ေတြအေနနဲ႔ ႏုိ္င္ငံအတြက္မဟုတ္ဘဲနဲ႔ တိရိစာၦန္ေတြအတြက္ပါ ပိုၿပီးေတာ့ ေကာင္းတဲ့ နည္းေတြေရာ စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။ တီထြင္ဥာဏ္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ စဥ္းစားရမွာပဲ၊ ဆန္းသစ္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြဆိုတာဟာ စဥ္းစားလို႔ရွိရင္ ေပၚလာမွာပါ။ ဥပမာဆိုရင္ ကြ်န္မတို႔ ဆင္ေတြကို ပိုၿပီးေတာ့ စိတ္၀င္ စားလာေအာင္ နာမည္ေပးထားတာမ်ိဳး၊ သူတို႔ႀကိဳက္တဲ့ဆင္ကို အထူးေလ့လာခြင့္ေပး တာမ်ိဳး ဒါမ်ိဳးေတြလုပ္ႏုိ္င္ဖို႔၊ ဆင္ေမြးစားတဲ့အထိေတာ့ ကြ်န္မ မလုပ္ခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အေ၀းက ေမြးစားၿပီး ပိုက္ဆံပို႔ေပးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မဆိုးပါဘူး။ ပံုမွန္ေပါ့။ ဒီဆင္ေလးကို foster လုပ္တယ္ေပါ့။ အရင္တုန္းက ကေလးေတြလုပ္သလိုေပါ့၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးတဲ့ႏိုင္ငံေတြက မဖြံ႕ၿဖိဳးတဲ့ႏုိ္င္ငံ ကေလးေတြကို ပံ့ပိုးတာေပါ့။ သူတို႔ရဲ႕ တူေလး၊ တူမေလးလို မွန္မွန္ပံ့ပိုးသလို ကြ်န္မတို႔ ဆင္ေတြကို ပံ့ပိုးမႈမ်ားလုပ္လို႔ရမလားဆိုတာ စိတ္၀င္စားေအာင္ေပါ့။ အထူးသျဖင့္ ခရီးသည္ေတြထဲမွာ ကေလးေတြ ပါရင္စိတ္၀င္ စားပါတယ္။ ကေလးေတြက ဆင္ေလး တစ္ေကာင္မ်ား တာ၀န္ယူခ်င္လား၊ သူတုိ႔ မုန္႔ဖိုးထဲက တစ္လဘယ္ေလာက္ပို႔လိုက္မယ္ဆိုရင္ စိတ္၀င္စားမႈေၾကာင့္ ပိုက္ဆံေတြ အမ်ားႀကီးရမယ္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္၀င္စားမႈရွိလာေအာင္လို႔ ျပန္လည္း လာခ်င္ေအာင္လို႔၊ သူတို႔ ဆင္ေတြကိုလည္းၾကည့္ဖို႔ စသျဖင့္ပါ။

ေနာက္ရွားပါးသတၱ၀ါေတြ၊ ဧရာ၀တီလင္းပိုင္လိုဟာမ်ိဳး ၾကည့္ႏုိ္င္ဖို႔၊ ေလ့လာႏုိ္င္ ဖို႔ ဒါမ်ိဳးအခြင့္အခါသင့္ေအာင္လည္း ဖန္တီးေပးေစခ်င္ပါတယ္။ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးအတြက္လည္း ၀င္ေငြလည္းရေအာင္၊ အေထာက္အကူလည္းျဖစ္ေအာင္ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။ ခရီးသြားလုပ္ငန္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လုပ္တဲ့အခါမွာ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ေဒသမွာ တျခားႏုိ္င္ငံေတြ ဘာလုပ္ေနလဲဆိုတာ ၾကည့္ဖု႔ိလို အပ္ပါတယ္။ ေစာေစာကေျပာသလို ကြ်န္မတို႔က ၿပိဳင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အေရွ႕ေတာင္ အာရွကို သြားရင္ ျမန္မာကို သြားရင္ ေကာင္းမလား၊ ထိုင္းကိုသြားရင္ေကာင္းမလား၊ လာအိုသြားရင္ ေကာင္းမလား၊ ကေမၻာဒီးယားသြားရင္ေကာင္းမလား စဥ္းစားၾကလိမ့္ မယ္။ ဒီႏို္င္ငံေတြက ယဥ္ေက်းမႈအရ၊ သဘာ၀ေရေျမအေနအထားအရ ဆင္တူရိုးမွား ဆိုေတာ့ ဘယ္ေနရာသြားရင္ ေကာင္းမလဲဆိုၿပီး စဥ္းစားတာရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း အဲဒီေနရာေတြ အားလံုးကို Package Tour အေနနဲ႔သြားတယ္။ ဒါေတြလည္း ကြ်န္မတို႔ ထည့္ၿပီးေတာ့ တြက္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ကြ်န္မတို႕ရဲ႕ ကမၻာလွည့္ ခရီးသြားလုပ္ငန္း တိုးတက္ ေအာင္ လုပ္ဖို႔ဆိုတာ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ အဓိကလိုအပ္ခ်က္က အေတြးသစ္ေတြနဲ႔ လုပ္ဖို႔လိုပါတယ္။ ဒီအေတြးကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ရမယ္။ ပထမ အေတြးသစ္ ေတြ ရေအာင္စဥ္းစားၾကပါ။ ဒီအေတြးသစ္ေတြကို အေကာင္းဆံုးနည္းနဲ႔ အေကာင္ အထည္ေဖာ္ တဲ့အခါမွာ ႏုိ္င္ငံရဲ႕ေရရွည္အက်ိဳးကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့ လုပ္ေဆာင္ၾကပါ။

ကြ်န္မ အခြင့္အေရးရွိတိုင္းရွိတုိင္း အားလံုးကို သတိေပးတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ႏုိင္ငံဟာ ျပည္ေထာင္စုပါ။ ျပည္ေထာင္စုဆိုတာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးေပါင္းစံုနဲ႔ ဖြဲ႕စည္း ထားတဲ့ ႏုိ္င္ငံတစ္ႏုိင္ငံ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔ ျပည္ေထာင္စုႀကီးအက်ိဳးအတြက္ ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ဘဲနဲ႔ ဘာလုပ္ငန္းလုပ္လုပ္ လုပ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ခရီးသြားလုပ္ငန္း လည္း ဒီအတိုင္းပါပဲ။ ကြ်န္မတို႔ ျပည္ေထာင္စုသူ၊ ျပည္ေထာင္စုသား အားလံုးအတြက္ အက်ိဳးရွိေအာင္ စဥ္းစားၿပီး လုပ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ျပည္ေထာင္စုသူ၊ ျပည္ေထာင္ စုသားအားလံုး ပိုမိုၿပီးေတာ့ နီးစပ္လာေအာင္၊ ညီညႊတ္လာေအာင္၊ ပိုမိုၿပီးေတာ့ စည္းလံုးလာေအာင္ လုပ္ေပးမယ့္ပံုစံမ်ိဳးလည္းျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္အၿပိဳင္အဆိုင္လုပ္ၿပီးေတာ့ စိတ္၀မ္းကြဲတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲနဲ႔ တစ္ေယာက္ နဲ႔တစ္ေယာက္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၿပီး ညီညြတ္လာတဲ့ပံုစံမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးေစခ်င္ ပါတယ္။

ကြ်န္မတုိ႔ႏုိ္င္ငံဟာ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ဖို႔လုိတယ္္ဆိုတာ ထူးထူးေထြေထြ ေျပာေနဖို႔ မလိုပါဘူး။ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ပံု၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္နည္းက အေကာင္းဆံုးနည္းျဖစ္ရဲ႕ လားဆို တာ စဥ္းစားဖို႔လိုပါတယ္။

ကြ်န္မတို႕ႏိုင္္ငံ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္တာနဲ႔အမွ် ႏိုင္ငံသားေတြ အားလံုးရဲ႕ ဘ၀၊ အမ်ား စုေပါ့၊ တစ္ရာ ရာခုိင္ႏႈန္းဆိုတာေတာ့ ဒီေလာကႀကီးထဲမွာ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ အမ်ားစုႀကီး ရဲ႕ ဘ၀တိုးတက္ေရးအတြက္ ဟုတ္ရဲ႕လား၊ လူတစ္စုတည္းလားဆိုတာကို ကြ်န္မတို႔ အျမဲပဲသတိထားဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔ႏိုင္ငံသူ၊ နို္င္ငံသားအမ်ားစုႀကီးအတြက္ အက်ိဳးျဖစ္ေစမယ့္ ခရီးသြားလုပ္ငန္းေတြကို အျမန္ဆံုးေဖာ္ထုတ္ႏို္င္ပါေစ၊ ႏုိ္င္ငံေတာ္ အတြက္ ပိုက္ဆံေတြအမ်ားရမယ့္လုပ္ငန္း ေတြျဖစ္ပါေစလို႔ ကၽြန္မအေနနဲ႔ဆႏၵျပဳပါ တယ္။

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။