ပင္လုံတြင္ သေႏၶတည္ခဲ့ေသာ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ျဖင့္သာလၽွင္

“စိတ္ဓာတ္ဆိုသည္မွာ စိတ္ထား၊ သေဘာထား၊ ႏွလုံးသြင္းပုံႏွင့္ စိတ္၏အမူအက်င့္ျဖစ္ သည္”ဟု ျမန္မာ့အဘိဓာန္ အက်ဥ္းခ်ဳပ္တြင္ ဖြင့္ဆိုထားသည္ကို ေလ့လာမွတ္သားရပါသည္။ ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓာတ္ဟူသည္ ျပည္ေထာင္စုႀကီး တစ္ခုလုံး ကို တစ္မိသားစုတည္း၊ တစ္အိမ္ေထာင္တည္းဟု စြဲၿမဲ ခိုင္မာစြာ လက္ခံမွတ္ယူထားေသာ သေဘာထားခံ ယူခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။

▲▲ဝံသာႏုရကၡိတတရားႏွင့္အညီ▲▲

ေရွးႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကတည္းကပင္ ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း၌ တစ္ေျမ တည္းေန၊ တစ္ေရတည္းေသာက္ တိုင္းရင္းသားမ်ားစြာ ေနထိုင္ခဲ့ၾကသည္။ သာဓကအေနျဖင့္ ပုံေတာင္ပုံညာေဒသမွ ေတြ႕ရေသာ ေက်ာက္ျဖစ္႐ုပ္ႂကြင္းမ်ားက ျမန္မာ့ေျမေပၚတြင္ ႏွစ္ေပါင္းသန္းေလးဆယ္ ေလာက္ကပင္ ေရွးဘိုးဘြားျမန္မာမ်ား ေနထိုင္ခဲ့ေၾကာင္းကို သက္ေသျပလ်က္ရွိသည္။ ျပည္ေထာင္စုႀကီး ဟုေခၚဆိုသည့္ ဤေျမေပၚတြင္ နယ္ေျမေဒသ အလိုက္ ဘာသာစကား၊ ဓေလ့စ႐ိုက္ႏွင့္ လူမ်ိဳးအေခၚ အေဝၚအသီးသီး အမည္တြင္လ်က္ရွိေသာ္လည္း ျမန္မာတိုင္းရင္းသား အားလုံးသည္ ေရွးပေဝသဏီကပင္ ဝံသာႏုရကၡိတ တရားႏွင့္အညီ ထာဝရလက္တြဲ ေနထိုင္ခဲ့ၾကသည့္ စည္းလုံးညီၫြတ္ေသာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

တေကာင္း၊ သေရေခတၱရာ၊ ဗိႆႏိုး၊ ဟန္လင္း၊ မိုင္းေမာ၊ ပုဂံ၊ ပင္းယ၊ အင္းဝ၊ စစ္ကိုင္း၊ ျမင္စိုင္း၊ ေတာင္ငူ၊ ေညာင္ရမ္း၊ ကုန္းေဘာင္ေခတ္မ်ားတြင္ ျမန္မာတို႔၏ သမိုင္းအစဥ္အလာ ထြန္းေျပာင္ခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က ျမန္မာတို႔သည္ ကိုယ့္ထီး၊ ကိုယ့္နန္း၊ ကိုယ့္ၾကငွန္းျဖင့္ တင့္တယ္စြာေနထိုင္ခဲ့ၾကသည္။ ကိုယ္ပိုင္အမ်ိဳးသားစာေပ၊ အႏုပညာ၊ယဥ္ေက်းမႈတို႔ကို ထူေထာင္ခဲ့ၾကသည္။ ျပည္ပက်ဴးေက်ာ္မႈ မွန္သမၽွကိုလည္း ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ အရင္းခံကာ တိုင္းရင္းသား စည္းလုံးညီၫြတ္မႈျဖင့္ တြန္းလွန္ႏိုင္ခဲ့သည္။

သို႔ရာတြင္ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕တို႔က ဘႀကီးေတာ္ဘုရားလက္ထက္ ၁၈၂၄ ခုႏွစ္တြင္ တစ္ႀကိမ္၊ ပုဂံမင္း လက္ထက္ ၁၈၅၂ ခုႏွစ္တြင္ တစ္ႀကိမ္၊ သီေပါမင္း လက္ထက္ ၁၈၈၅ ခုႏွစ္တြင္ တစ္ႀကိမ္ ေခတ္မီစစ္လက္နက္မ်ားျဖင့္ က်ဴးေက်ာ္စစ္ သုံးႀကိမ္တိုင္တိုင္ တိုက္ခိုက္ ခဲ့ၾကသည္။ ၁၈၈၆ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ထီးက်ိဳးစည္ေပါက္ တစ္ႏိုင္ငံလုံး သူ႕ကၽြန္ဘဝေရာက္ ခဲ့ရသည္။ သူ႕ကၽြန္ဘဝတြင္ ႏွစ္ေပါင္း ၁၂၀ ေက်ာ္ေနခဲ့ရသည္။

▲▲လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲဝင္ ▲▲

တိုင္းရင္းသားညီအစ္ကိုမ်ားသည္ သူ႕ကၽြန္ဘဝ က်ေရာက္သည့္အခ်ိန္မွစ၍ ရရာလက္နက္စြဲ ကိုင္ၿပီး တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ ဒုတိယကမၻာစစ္ပြဲကာလအတြင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္ေသာ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္သည္ “အဂၤလိပ္အခက္ဗမာ အခ်က္” ဟုဆိုကာ အေျခအေနႏွင့္ အခ်ိန္အခါအရ ဂ်ပန္မ်ားႏွင့္ပူးေပါင္း၍ အဂၤလိပ္ကို ေမာင္းထုတ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ “က်ားကိုေၾကာက္လို႔ ရွင္ႀကီးကိုး၊ ရွင္ႀကီးက်ားထက္ဆိုး” ဆိုသကဲ့သို႔ ဂ်ပန္တို႔သည္ အဂၤလိပ္တို႔ထက္ ဆိုးလာၾကသည္။ ျပည္သူမ်ားကိုၫွဥ္းပန္းႏွိပ္ စက္ခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္မတ္လ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တို႔ကို တိုက္ထုတ္ခဲ့ရျပန္သည္။

ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တို႔ကို ေမာင္းထုတ္ႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း လြတ္လပ္ေရးခ်က္ခ်င္းမရခဲ့ေပ။ ဂ်ပန္ေျပးသည့္ အခ်ိန္တြင္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္ဝင္လာေသာ အဂၤလိပ္တို႔က လြတ္လပ္ေရးေပး ရန္ အခ်ိန္ဆြဲခဲ့ၾကသည္။ ေတာင္တန္းႏွင့္ ျပည္မအား ေသြးခြဲအုပ္ခ်ဳပ္မႈ(Divide and Rule Policy)ျဖင့္ ဆက္လက္စိုးမိုး ျခယ္လွယ္ရန္ ႀကံစည္ခဲ့ၾကသည္။ လြတ္လပ္ေရးမေပး၍မရသည့္ အေျခအေနတြင္ ေတာင္တန္းႏွင့္ ျပည္မကိုခြဲျခား၍ လြတ္လပ္ေရးေပးရန္ ႀကံစည္ခဲ့ၾကျပန္ သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ တိုင္းရင္းသားအားလုံး ညီၫြတ္မႈမရွိဘဲ လြတ္လပ္ေရးမရႏိုင္ သည္ကို အခိုင္အမာယုံၾကည္ထားသည္။ ျမန္မာတစ္ခုတည္းကိုခြဲ၍ လြတ္လပ္ေရးေပးလၽွင္ ျပည္ေထာင္စုႀကီး အစိတ္စိတ္ အႁမႊာႁမႊာကြဲသြားမည္ကို အေသအခ်ာသိရွိခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ၿဗိတိသၽွနန္းရင္းဝန္ အက္တလီႏွင့္ ေအာင္ဆန္း - အက္တလီစာခ်ဳပ္ကို ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့သည္။ ထိုစာခ်ဳပ္တြင္ ေတာင္တန္း ေဒသမ်ား ျပည္မႀကီးႏွင့္ ပူးေပါင္းရန္သေဘာ တူပါက ျပည္ပေရာ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားပါ လြတ္လပ္ေရး ေပးမည္ဟု ပါရွိသည္။ ပရိယာယ္ေဝဝုစ္မ်ားလွေသာ နယ္ခ်ဲ႕တို႔သည္ လြတ္လပ္ေရးေပးခါနီးတြင္ ေတာင္တန္းေဒသ မ်ားကို ခ်န္လွပ္ထားရန္ ႀကံ႐ြယ္ခဲ့ၾကသည္။

▲▲ပင္လုံစာခ်ဳပ္လက္မွတ္ေရးထိုး▲▲

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ေတာင္တန္းႏွင့္ျပည္မအၾကား ေရကိုသားလၽွင္ အၾကားမထင္ သကဲ့သို႔ တစ္ဆက္တစ္စပ္တည္း စည္းလုံးေပးႏိုင္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၇ ရက္ေန႔မွစတင္၍ ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္း ပင္လုံၿမိဳ႕တြင္ ပင္လုံညီလာခံႀကီးက်င္းပခဲ့ရာ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ား စုံညီစြာတက္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔ နံနက္ ၁၀ နာရီတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္အတူကခ်င္၊ ခ်င္း၊ ရွမ္းအမ်ိဳးသား ကိုယ္စားလွယ္ႀကီး ၂၃ ဦးသည္ သာတူညီမၽွ တလုံးတစည္းတည္း ေနထိုင္ၾက မည္ဟူေသာ သႏၷိ႒ာန္ျဖင့္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ႀကီးကို လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့သည္။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ ပင္လုံကိုသက္ေသ တည္လိုက္သျဖင့္ နယ္ခ်ဲ႕တို႔သည္ ၎တို႔၏ပက္စက္ေသာ အႀကံအစည္ကို စြန္႔လႊတ္ ခဲ့ၾကရသည္။

▲▲ျပည္ေထာင္စုေန႔▲▲

ထိုကဲ့သို႔ ျပည္ေထာင္စုတိုင္းရင္းသားမ်ားအၾကား ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္၊ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ ဓာတ္တို႔ကို အေျခခံလ်က္ ေသြးစည္းညီၫြတ္စြာ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အသက္တမၽွ အေရးပါေသာ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့သည့္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔ကို “ျပည္ေထာင္စုေန႔” အျဖစ္သတ္မွတ္ ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ႏွစ္စဥ္ ထိုေန႔၊ ထိုရက္ေရာက္တိုင္း ႏိုင္ငံတစ္ဝန္း၌ ျပည္ေထာင္စုေန အထိမ္းအမွတ္ ႏိုင္ငံေတာ္အခမ္းအနားမ်ား စည္ကား သိုက္ၿမိဳက္စြာ က်င္းပလ်က္ရွိသည္။

▲▲တိုင္းရင္းသားစည္းလုံးညီၫြတ္မႈတည္ေဆာက္ခဲ့▲▲

အမွန္စင္စစ္မွာမူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂၆ ရက္ေန႔တြင္ ၿဗိတိန္ဘုရင္ခံဆာဟူးဘတ္ရန္႔စ္ထံမွ အစိုးရအဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္တာဝန္ကို ရယူခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့သည ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔အထိ တိုင္းရင္းသား စည္းလုံးညီၫြတ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို အထူးအေလးထား လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားသို႔ ကိုယ္တိုင္သြားေရာက္ကာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုမ်ားကို စည္း႐ုံးခဲ့ရသည္။ အပင္ပန္းခံၿပီး တိုင္းရင္းသား စည္းလုံးညီၫြတ္မႈကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့သည္။

တိုင္းရင္းသားညီအစ္ကိုမ်ားအၾကား ေရပက္မဝင္ေသာ စည္းလုံးညီၫြတ္မႈကိုသာ ခိုင္မာစြာ တည္ေဆာက္ထားႏိုင္မည္ဆိုလၽွင္ တိုင္းျပည္အင္အားေတာင့္တင္း ခိုင္မာေနမည္ျဖစ္သည္။ အင္အားေတာင့္တင္း ခိုင္မာေနေသာႏိုင္ငံကို မည္သည့္ႏိုင္ငံကမၽွ က်ဴးေက်ာ္ရန္စဝံ့မည္ မဟုတ္ေခ်။ ဆိုလိုသည္မွာ ထိုႏိုင္ငံသည္ စည္းလုံးညီၫြတ္မႈစြမ္းအားျဖင့္ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို အၿမဲတေစ ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။

တပ္မေတာ္၏ဖခင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ တိုင္းရင္းသား စည္းလုံးညီၫြတ္ေရးႏွင့္ တိုင္းျပည္ တည္ေဆာက္ေရးတို႔တြင္ စုေပါင္းအားျဖင့္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ေရးအတြက္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၁ ရက္ည ပင္လုံၿမိဳ႕၌ျပဳလုပ္သည့္ ေစာ္ဘြားမ်ား ထမင္းစားပြဲတြင္ ႁမြက္ၾကားခဲ့သည့္ အခ်က္မ်ား အနက္မွ အခ်ိဳ႕ကိုေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပရလၽွင္ “တစ္တိုင္းျပည္လုံး ႀကီးပြားတိုးတက္ေစခ်င္ရင္ လူအား၊ ေငြအား၊ ပစၥည္းအားနဲ႔ပူးေပါင္းၿပီး အင္တိုက္အားတိုက္ လုပ္ႏိုင္မွ အက်ိဳးခံစား ခြင့္ရွိၾကမွာပဲ။ ဗမာက တစ္မ်ိဳး၊ ကရင္က တစ္ဖုံ၊ ကခ်င္၊ ခ်င္းတို႔က တျခားအကြဲကြဲအျပားျပားလုပ္ေနၾကရင္ အက်ိဳးရွိမွာ မဟုတ္ဘူး။ စုေပါင္းလုပ္ၾကမွသာ အက်ိဳးရႏိုင္မယ္” ဟု တိုက္တြန္းေျပာၾကားခဲ့သည္။

အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္း မႈကာလတြင္ တိုင္းရင္းသား စည္းလုံးညီၫြတ္ေရး၊ ျပည္ေထာင္စုဖြား တိုင္းရင္းသား မ်ားအၾကား ေပါင္းစည္းအားျဖင့္ ႀကိဳးပမ္းသြားေရးတို႔အတြက္ အေျမာ္အျမင္ႀကီးမားစြာ တိုက္တြန္းေပသည္။

▲▲အားလုံးအတြက္ ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရး▲▲

သို႔ေသာ္ လြတ္လပ္ေရးရရွိခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း (၇၀)ေက်ာ္ၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း လက္ရွိအခ်ိန္ အထိ တိုင္းရင္းသား စည္းလုံးညီၫြတ္မႈကို အျပည့္အဝတည္ေဆာက္ႏိုင္ျခင္း မရွိေသးေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ အစိုးရ အဆက္ဆက္သည္ ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရးရရွိေရးအတြက္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္း မ်ားကို ကမ္းလွမ္းခဲ့သည္။ ထိုသို႔ႀကိဳးပမ္းအား ထုတ္မႈမ်ားေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရ၊ လႊတ္ေတာ္၊ တပ္မေတာ္ႏွင့္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ ကိုင္အဖြဲ႕ ၁၀ဖြဲ႕တို႔သည္ တစ္ႏိုင္ငံလုံးပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္မႈ ရပ္စဲေရး စာခ်ဳပ္(Nationwide Ceasefire Agreement-NCA)ကို ေအာင္ျမင္စြာလက္မွတ္ေရးထိုးႏိုင္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။

ထို႔အျပင္ တပ္မေတာ္ကလည္း NCAလက္မွတ္ေရးထိုးရန္ က်န္ရွိေနသည့္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားအားလုံးႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးရန္အတြက္ စစ္တိုင္းနယ္ေျမ ငါးခုတြင္ စစ္ေရးဆိုင္ရာ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ၂၀၁၈ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၂၁ ရက္ေန႔မွ၂၀၁၉ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၃၀ ရက္ေန႔အထိ စစ္ရပ္ဆိုင္းထားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။ထိုသို႔ ႏွစ္ဖက္အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၏ အျပဳသေဘာ ေဆာင္ေသာ လႈပ္ရွားမႈမ်ားသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အလားအလာေကာင္းေသာ တိုးတက္မႈျပယုဂ္ မ်ားပင္ျဖစ္သည္။

▲▲ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္သည္သာ အခရာ▲▲

မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ကမၻာ့ႏိုင္ငံအသီးသီးက ေလ့လာၾကည့္မည္ဆိုလၽွင္ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ ဓာတ္ကို ခိုင္မာစြာထိန္းသိမ္းထားႏိုင္ျခင္းမရွိေသာ ႏိုင္ငံအခ်ိဳ႕သည္ ေခတ္သစ္ကိုလိုနီနယ္ ခ်ဲ႕တို႔၏ ဩဇာလႊမ္းမိုး လိုမႈအမ်ိဳးမ်ိဳးအၾကားတြင္ အခ်င္းခ်င္းေသြးကြဲကာ ပဋိပကၡမ်ား၊ စစ္ပြဲမ်ားျဖစ္ပြား၍ အင္အားခ်ည့္နဲ႔ ယိမ္းယိုင္ၿပိဳကြဲသြားၾကရသည္ကို ေတြ႕ျမင္ေနၾကရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေတာ္အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရာတြင္လည္းေကာင္း၊ တိုင္းျပည္အတြင္း ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ရာ တြင္လည္းေကာင္း၊ ဒီမိုကေရစီ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုႀကီး တည္ေဆာက္ရာတြင္လည္းေကာင္း ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓာတ္သည္သာ အခရာက်လ်က္ရွိသည္။

တိုင္းရင္းသားညီအစ္ကိုမ်ားအၾကား ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ ကိန္းေအာင္းေနေစရန္အတြက္ ဒို႔တာဝန္အေရးသုံးပါးကို တိုင္းရင္းသားအားလုံး၏ ယုံၾကည္ခ်က္၊ ခံယူခ်က္တစ္ခုအေနျဖင့္ မမွိတ္မသုန္ေစာင့္ထိန္းသြားရန္လည္း လိုအပ္ပါသည္။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ ထာဝရၿငိမ္း ခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ရာ တြင္တိုင္းရင္းသားအားလုံး ဥမကြဲ၊ သိုက္မပ်က္၊ ေအးအတူ၊ ပူအမၽွ တစည္းတလုံးတည္း ပူးေပါင္းေနထိုင္သြား မည္ဆိုေသာ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ အရင္းခံျဖင့္သာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။

တိုင္းရင္းသားညီအစ္ကိုမ်ားအေနျဖင့္ တိုင္းျပည္၏ မည္သည့္ေဒသတြင္ေနထိုင္သည္ျဖစ္ေစ တိုင္းရင္းသားညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားအၾကား က်ဥ္းေျမာင္းသည့္ဝါဒမ်ားႏွင့္ သံသယမ်ားအား ေခ်ဖ်က္ကာ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္၊ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ အရင္းခံျဖင့္ ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးမႈ တည္ေဆာက္သြား ႏိုင္မည္ဆိုလၽွင္ အနာဂတ္ကာလတြင္ အားလုံးေမၽွာ္လင့္ေနေသာ ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ဧကန္မုခ် တည္ေဆာက္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ သို႔မွသာလၽွင္ ျပည္ေထာင္ စုႀကီး ထာဝစဥ္အဓြန္႔ရွည္ တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေန မည္ျဖစ္သည္။

ဆိုရလၽွင္ တိုင္းရင္းသားညီအစ္ကိုမ်ားသည္ ျပည္ေထာင္စုႀကီးအတြင္း၌ ဥမကြဲသိုက္မပ်က္၊ ေအးအတူ ပူအမၽွ တစည္းတလုံးတည္း ပူးေပါင္းေနထိုင္မည္ဆိုေသာ ျပည္ေထာင္ စုစိတ္ဓာတ္ကို လြန္ခဲ့ေသာ ၇၂ ႏွစ္ခန္႔က ပင္လုံၿမိဳ႕ေလး၌ သက္ေသထူႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ အတိအက်ဆိုရလၽွင္ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ တိုင္းရင္း သားေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ တိုင္းရင္းသား စည္းလုံးညီၫြတ္မႈကိုေဖာ္ၫႊန္းသည့္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ေရးထိုးႏိုင္ခဲ့သည္။ ထိုစာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ေရးထိုးႏိုင္မႈေၾကာင့္ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလုံးလႊမ္းၿခဳံေသာ လြတ္လပ္ေရးကို ရယူႏိုင္ ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၂၀၁၉ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ (၇၂)ႏွစ္ေျမာက္ ျပည္ေထာင္စုေန႔ အခမ္းအနားႀကီး က်ေရာက္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ မည္သို႔ပင္ ဆိုေစကာမူ တိုင္းရင္းသား ညီအစ္ကိုမ်ား အၾကား ပင္လုံတြင္သေႏၶတည္ခဲ့ေသာ ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓာတ္ျဖင့္သာလၽွင္ မေဝးေတာ့သည့္ အနာဂတ္တြင္ အားလုံးလိုလား ေတာင့္တေနသည့္ ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ဒီမိုကေရစီဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုႀကီးကို တည္ေဆာက္ သြားႏိုင္ မည္ဟု အခိုင္အမာ ယုံၾကည္ေနမိပါေတာ့သည္။

ေမာင္ေသာင္းဝင္း(တမန္ေဟာင္း)